šrótować

šrótować(hornjoserbšćina) wobdźěłać

werb wobdźěłać

wosoba singular dual plural
1. šrótuju šrótujemoj šrótujemy
2. šrótuješ šrótujetej (-taj) šrótujeće
3. šrótuje šrótujetej šrótuja (šrótuju)
aspekt ip
transgresiw šrótujo, šrótujcy, šrótowawši
prezensowy particip šrótowacy
preteritowy particip šrótowany
ł-forma šrótował, šrótowała, šrótowało,
dual: šrótowałoj, plural: šrótowali (šrótowałe)
werbalny substantiw šrótowanje


preteritum
wosoba singular dual plural
1. šrótowach šrótowachmoj šrótowachmy
2. šrótowaše šrótowaštej šrótowašće
3. šrótowaše šrótowaštej šrótowachu
imperatiw
wosoba singular dual plural
1. šrótujmoj šrótujmy
2. šrótuj šrótujtej (-taj) šrótujće
3. šrótuj, njech šrótuje šrótujtej (-taj) njech šrótuja (šrótuju)

Ortografija

Dźělenje słowow: šróto-wać

Wurjekowanje

IPA: ʃʀótou̯aʧ

Semantika

Woznamy:

[1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.

Dalše wujasnjenja:

Imperfektiwne šrótowaše je 1x dokładźene, šrótowa (móže tež něšto druhe być) 0x.

Přikłady:

[1] Wothórčić hodźa so wone wšelako; móžeš je parić a potom w kalkowej abo sodowej wodźe mokać - abo šrótować a potom 2 abo 3 dny w čistej wodźe mokać dać. (Katolski Posoł 1915)
Najlěpje je, kaž praja, hdyž do picowanja žołdźe, su-li čerstwe, roztołkaš, su-li sušene, tołkaš abo šrótuješ. (Katolski Posoł 1915)
šrótowaše so tu tola, to móžu prajić z wěstosću (abo: z wěrnosću). (Zejler)
Poručam ržane wotruby, pšeńčne wotruby, ržany picowanski gris, majs, cyły a šrótowany, ržanu a pšeńčnu muku. (Katolski Posoł 1913)
Poručam ržane wotruby, pšeńčne wotruby, ržany picowanski gris, majs, cyły a šrótowany, ržanu a pšeńčnu muku. (Katolski Posoł 1913)
Najlěpje čini šrótowane zorno jako pica date. (Serbski hospodar 1887)
Pódia nich tež cokorowa sćina (Rohrzucker) palmowy a lany wosuch, dale rajsowa, lana a worjechows muka (Erdnuß a šrótowany wows, tomu wězo hišće sydk, wotruby a pšeńčna słoma. (Katolski Posoł 1911)


Přełožki wobdźěłać