instruować

instruować(hornjoserbšćina) wobdźěłać

werb wobdźěłać

wosoba singular dual plural
1. instruuju instruujemoj instruujemy
2. instruuješ instruujetej (-taj) instruujeće
3. instruuje instruujetej instruuja (instruuju)
aspekt ip
transgresiw instruujo, instruujcy, instruowawši
prezensowy particip instruowacy
preteritowy particip instruowany
ł-forma instruował, instruowała, instruowało,
dual: instruowałoj, plural: instruowali (instruowałe)
werbalny substantiw instruowanje


preteritum
wosoba singular dual plural
1. instruowach instruowachmoj instruowachmy
2. instruowaše instruowaštej instruowašće
3. instruowaše instruowaštej instruowachu
imperatiw
wosoba singular dual plural
1. instruujmoj instruujmy
2. instruuj instruujtej (-taj) instruujće
3. instruuj, njech instruuje instruujtej (-taj) njech instruuja (instruuju)

Ortografija

Dźělenje słowow: in-stru-o-wać

Wurjekowanje

IPA: instʀuou̯aʧ

Semantika

Woznamy:

[1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.

Dalše wujasnjenja:

Imperfektiwne instruowaše je 0x dokładźene, instruowa (móže tež něšto druhe być) 0x.

Synonymy:

[1] instruěrować

Přikłady:

[1] Neda instruowach wo wužiwanju koda a so z nim wo nim dojednach. (Rozhlad 1995)
Hižo k wulkemu wjeselu powědał, kak je Překlepanca we łaćanšćinje instruował, a to po samostatnej, docyła nowej metodźe, po kotrejž so tež substantiwa stupnjuja. (Ćišinski)
Hajnu budu we Twojej mysli instruować, wón je přistojny, porjadny a swěrny čłowjek. (Ćišinski)


Přełožki wobdźěłać