kołochować
kołochować
kołochować(hornjoserbšćina) wobdźěłać
werb wobdźěłać
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | kołochuju | kołochujemoj | kołochujemy |
| 2. | kołochuješ | kołochujetej (-taj) | kołochujeće |
| 3. | kołochuje | kołochujetej | kołochuja (kołochuju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | kołochujo, kołochujcy, kołochowawši |
| prezensowy particip | kołochowacy |
| preteritowy particip | kołochowany |
| ł-forma | kołochował, kołochowała, kołochowało, dual: kołochowałoj, plural: kołochowali (kołochowałe) |
| werbalny substantiw | kołochowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | kołochowach | kołochowachmoj | kołochowachmy |
| 2. | kołochowaše | kołochowaštej | kołochowašće |
| 3. | kołochowaše | kołochowaštej | kołochowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | kołochujmoj | kołochujmy |
| 2. | kołochuj | kołochujtej (-taj) | kołochujće |
| 3. | kołochuj, njech kołochuje | kołochujtej (-taj) | njech kołochuja (kołochuju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
ko-ło-cho-wać
Wurjekowanje
- IPA: kou̯ɔʦhou̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne kołochowaše je 0x dokładźene, kołochowa (móže tež něšto druhe być) 0x.
Synonymy:
- [1] kochory pušćeć; kochory spušćeć; kołochi pušćeć
Přikłady:
- [1] Njech du do haja lubowacy ze swojim wosławjenjom meje; w meji štomy a kwětki jenož kćěja, ale w haperleji wubiwaju; wědźće, zo to schadźenje a kołochowanje, te pupki, kołochi a kikery su najwjetši dźiw přirody, a wjace hižo wo nich njepřeradźu ani słowo; čapńće so sami a hrjebajće sami z porstom w mjelnej zemi, ze zatajenym dychom, přetož tutón porst so dótka krjechkeho a połneho kołocha. (Wuhladko 2001)
Přełožki wobdźěłać
|