narunować
narunować
narunować(hornjoserbšćina) wobdźěłać
werb wobdźěłać
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | narunuju | narunujemoj | narunujemy |
| 2. | narunuješ | narunujetej (-taj) | narunujeće |
| 3. | narunuje | narunujetej | narunuja (narunuju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | narunujo, narunujcy, narunowawši |
| prezensowy particip | narunowacy |
| preteritowy particip | narunowany |
| ł-forma | narunował, narunowała, narunowało, dual: narunowałoj, plural: narunowali (narunowałe) |
| werbalny substantiw | narunowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | narunowach | narunowachmoj | narunowachmy |
| 2. | narunowaše | narunowaštej | narunowašće |
| 3. | narunowaše | narunowaštej | narunowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | narunujmoj | narunujmy |
| 2. | narunuj | narunujtej (-taj) | narunujće |
| 3. | narunuj, njech narunuje | narunujtej (-taj) | njech narunuja (narunuju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
na-ru-no-wać
Wurjekowanje
- IPA: naʀunou̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne narunowaše je 0x dokładźene, narunowa (móže tež něšto druhe być) 0x.
Synonymy:
- [1] wotrunać; wotrunować; narunać
Přikłady:
- [1] Tam črjódka pólskich a sowjetskich muži bydli, mjez tym zo cuzy dźěłaćerjo w burskich statokach jenož po jednym bydla, narunujo tam hospodarja abo jeho synow abo bywajo docyła z jeničkej muskej mocu na statoku. (Kubašec)
- Wosebje w serbskich swójbach na kromje serbskeho rěčneho teritorija, a to samo w swójbach, w kotrychž běštaj wobaj mandźelskaj serbskeho pochada, aktiwnje serbsku rěč wobknježeštaj a so jako Serbaj čuještaj, poča němska wobchadna rěč poněčim serbsku narunować. (Rozhlad 1998)
- Swoju maćernu rěč wobknježa poměrnje derje, byrnjež sčasami narunuja někotre słowa z čěskimi. (Rozhlad 1997)