popować

popować

popować(hornjoserbšćina)

werb

wosoba	singular	dual	plural
1.	popuju	popujemoj	popujemy
2.	popuješ	popujetej (-taj)	popujeće
3.	popuje	popujetej	popuja (popuju)

aspekt	ip
transgresiw	popujo, popujcy, popowawši
prezensowy particip	popowacy
preteritowy particip	popowany
ł-forma	popował, popowała, popowało, dual: popowałoj, plural: popowali (popowałe)
werbalny substantiw	popowanje

preteritum
wosoba	singular	dual	plural
1.	popowach	popowachmoj	popowachmy
2.	popowaše	popowaštej	popowašće
3.	popowaše	popowaštej	popowachu

imperatiw
wosoba	singular	dual	plural
1.	—	popujmoj	popujmy
2.	popuj	popujtej (-taj)	popujće
3.	popuj, njech popuje	popujtej (-taj)	njech popuja (popuju)

Ortografija

Dźělenje słowow: po-po-wać

Wurjekowanje

IPA: popou̯aʧ

Semantika

Woznamy:

[1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.

Dalše wujasnjenja:

Imperfektiwne popowaše je 0x dokładźene, popowa (móže tež něšto druhe być) 0x.

Synonymy:

[1] spopować; pupować

Přikłady:

[1] A potom, hdyž popowachu: polo stoješe kaž cyły regiment wojakow, muž při mužu. (Katolski Posoł 1914)

Urbane žiwjenje, arsvivendi, wuměłstwo přećelneho poškrěća, popowa hudźba, sport, žiwjenje same spytaše přeskočić njewidźomne hranicy a rozdźěle a wšako zamo tež husto, je přeskočić. (Rozhlad 1996)

Čeledź jědźeše posyčenu pšencu wjazać a popować a pšeńčnišćo zahrabować. (Kubašec)

A při popowanju dyrbjachu tež kedźbować, zo jim kłóski do wočow nješlipnychu, to běše bolostne. (Žadyn happy end 2001)

Najchmańše je so tola hišće w tym nastupanju popowanjo žitow wopokazało za dozrawjenjo. (Katolski Posoł 1916)

Druhdze popuja jecžmjeń runiž kaž my žito, k najmje7nschomu pschi schpatnym wjedrje. (Serbski hospodar 1889)

Přełožki

němski: [1] in Puppen aufstellen (de)