rekognoscěrować
rekognoscěrować
rekognoscěrować(hornjoserbšćina) wobdźěłać
werb wobdźěłać
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | rekognoscěruju | rekognoscěrujemoj | rekognoscěrujemy |
| 2. | rekognoscěruješ | rekognoscěrujetej (-taj) | rekognoscěrujeće |
| 3. | rekognoscěruje | rekognoscěrujetej | rekognoscěruja (rekognoscěruju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | rekognoscěrujo, rekognoscěrujcy, rekognoscěrowawši |
| prezensowy particip | rekognoscěrowacy |
| preteritowy particip | rekognoscěrowany |
| ł-forma | rekognoscěrował, rekognoscěrowała, rekognoscěrowało, dual: rekognoscěrowałoj, plural: rekognoscěrowali (rekognoscěrowałe) |
| werbalny substantiw | rekognoscěrowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | rekognoscěrowach | rekognoscěrowachmoj | rekognoscěrowachmy |
| 2. | rekognoscěrowaše | rekognoscěrowaštej | rekognoscěrowašće |
| 3. | rekognoscěrowaše | rekognoscěrowaštej | rekognoscěrowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | rekognoscěrujmoj | rekognoscěrujmy |
| 2. | rekognoscěruj | rekognoscěrujtej (-taj) | rekognoscěrujće |
| 3. | rekognoscěruj, njech rekognoscěruje | rekognoscěrujtej (-taj) | njech rekognoscěruja (rekognoscěruju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
re-ko-gnos-cě-ro-wać
Wurjekowanje
- IPA: ʀekɔgnɔsʦ'iʀɔu̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne rekognoscěrowaše je 0x dokładźene, rekognoscěrowa (móže tež něšto druhe być) 0x.
Synonymy:
- [1] rekognoskować