rekultiwować
rekultiwować
rekultiwować(hornjoserbšćina) wobdźěłać
werb wobdźěłać
wosoba | singular | dual | plural |
---|---|---|---|
1. | rekultiwuju | rekultiwujemoj | rekultiwujemy |
2. | rekultiwuješ | rekultiwujetej (-taj) | rekultiwujeće |
3. | rekultiwuje | rekultiwujetej | rekultiwuja (rekultiwuju) |
aspekt | ip |
transgresiw | rekultiwujo, rekultiwujcy, rekultiwowawši |
prezensowy particip | rekultiwowacy |
preteritowy particip | rekultiwowany |
ł-forma | rekultiwował, rekultiwowała, rekultiwowało, dual: rekultiwowałoj, plural: rekultiwowali (rekultiwowałe) |
werbalny substantiw | rekultiwowanje |
preteritum | |||
wosoba | singular | dual | plural |
---|---|---|---|
1. | rekultiwowach | rekultiwowachmoj | rekultiwowachmy |
2. | rekultiwowaše | rekultiwowaštej | rekultiwowašće |
3. | rekultiwowaše | rekultiwowaštej | rekultiwowachu |
imperatiw | |||
wosoba | singular | dual | plural |
---|---|---|---|
1. | — | rekultiwujmoj | rekultiwujmy |
2. | rekultiwuj | rekultiwujtej (-taj) | rekultiwujće |
3. | rekultiwuj, njech rekultiwuje | rekultiwujtej (-taj) | njech rekultiwuja (rekultiwuju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
re-kul-ti-wo-wać
Wurjekowanje
- IPA: ʀekultiu̯ou̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne rekultiwowaše je 0x dokładźene, rekultiwowa (móže tež něšto druhe być) 0x.
Synonymy:
- [1] zrekultiwować; rekultiwěrować
Přełožki wobdźěłać
|