rozkladować

rozkladować(hornjoserbšćina) wobdźěłać

werb wobdźěłać

wosoba singular dual plural
1. rozkladuju rozkladujemoj rozkladujemy
2. rozkladuješ rozkladujetej (-taj) rozkladujeće
3. rozkladuje rozkladujetej rozkladuja (rozkladuju)
aspekt ip
transgresiw rozkladujo, rozkladujcy, rozkladowawši
prezensowy particip rozkladowacy
preteritowy particip rozkladowany
ł-forma rozkladował, rozkladowała, rozkladowało,
dual: rozkladowałoj, plural: rozkladowali (rozkladowałe)
werbalny substantiw rozkladowanje


preteritum
wosoba singular dual plural
1. rozkladowach rozkladowachmoj rozkladowachmy
2. rozkladowaše rozkladowaštej rozkladowašće
3. rozkladowaše rozkladowaštej rozkladowachu
imperatiw
wosoba singular dual plural
1. rozkladujmoj rozkladujmy
2. rozkladuj rozkladujtej (-taj) rozkladujće
3. rozkladuj, njech rozkladuje rozkladujtej (-taj) njech rozkladuja (rozkladuju)

Ortografija

Dźělenje słowow: roz-kla-do-wać

Wurjekowanje

IPA: ʀɔzkladou̯aʧ

Semantika

Woznamy:

[1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.

Dalše wujasnjenja:

Imperfektiwne rozkladowaše je 1x dokładźene, rozkladowa (móže tež něšto druhe być) 0x.

Přikłady:

[1] Po wuspěwanju kěrluša powita wón tak bohaće wopytanu zhromadźiznu a rozkladowaše w krótkich słowach nadawk "Jednoty". (Katolski Posoł 1914)
Něchten jo w diskusiji k wustajeńcy a psednoskoju wobmyslenje wugronił, lěc jo derje, až molar swoje wobraze rozkladujo. (Rozhlad 1992)
Druhdy mi tež něšto ze šule powěda, a to mi tak rozkładuje, kaž 299 je jim to Bosćij w šuli rozkladował. (Kubašec)


Přełožki wobdźěłać