rumunski

rumunski (hornjoserbšćina) wobdźěłać

adjektiw wobdźěłać

kazus singular f singular m singular n dual plural
nominatiw rumunska rumunski rumunske rumunskej
(rumunskaj)
rumunske
(rumunscy)
genitiw rumunskeje rumunskeho rumunskeho rumunskeju rumunskich
datiw rumunskej rumunskemu rumunskemu rumunskimaj rumunskim
akuzatiw rumunsku rumunski
(rumunskeho)
rumunske rumunskej
(rumunskeju)
rumunske
(rumunskich)
instrumental rumunskej rumunskim rumunskim rumunskimaj rumunskimi
lokatiw rumunskej rumunskim rumunskim rumunskimaj rumunskich


adjektiw rumunski
adwerb rumunsce abo rumunski


Ortografija

Dźělenje słowow: ru-mun-ski

Semantika

Přikłady:

[1] A potom -- hdyž budźe tež rumunski wolij naš, prajimy Jendźelskej fifty-fifty -- abo dóstanjeće zymne klechi! (Brězan)
Z bitwišća je wothladowar ranjenych, kotryž je bitwu widźał, ju wopisał a list bjez bołharskeje censury přez rumunski póst do Lipska pósłał. (Katolski Posoł 1912)
Zo su tele rumunske žadanki kusk dźiwne, budźe so přidać dyrbjeć. (Katolski Posoł 1913)

Wotwodźene wopřijeća:

rumunšćina = rumunska rěč


Přełožki wobdźěłać