wobmurjować
wobmurjować
wobmurjować(hornjoserbšćina) wobdźěłać
werb wobdźěłać
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | wobmurjuju | wobmurjujemoj | wobmurjujemy |
| 2. | wobmurjuješ | wobmurjujetej (-taj) | wobmurjujeće |
| 3. | wobmurjuje | wobmurjujetej (-taj) | wobmurjuja (wobmurjuju) |
| aspekt | p/ip | ||
| transgresiw | wobmurjujo, wobmurjujcy, wobmurjowawši | ||
| prezensowy particip | wobmurjowacy | ||
| preteritowy particip | wobmurjowany | ||
| ł-forma | wobmurjował, wobmurjowała, wobmurjowało, dual: wobmurjowałoj, plural: wobmurjowali (wobmurjowałe) | ||
| werbalny substantiw | wobmurjowanje | ||
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | wobmurjowach | wobmurjowachmoj | wobmurjowachmy |
| 2. | wobmurjowa(še) | wobmurjowaštej | wobmurjowašće |
| 3. | wobmurjowa(še) | wobmurjowaštej | wobmurjowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | --- | wobmurjujmoj | wobmurjujmy |
| 2. | wobmurjuj | wobmurjujtej (-taj) | wobmurjujće |
| 3. | wobmurjuj, njech wobmurjuje | wobmurjujtej (-taj) | njech wobmurjuja (wobmurjuju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
wob-mu-rjo-wać
Wurjekowanje
- IPA: u̯obmuʀʲou̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne wobmurjowaše je 0x dokładźene, wobmurjowa (móže tež něšto druhe być) 1x.
Přikłady:
- [1] Stajer kachli natwari najprjedy chěžku ze železnych plotow a do teje nastaja kachle ze šamota, a potom so cyły twar wobmurjowa. (Katolski Posoł 1914)
- Jeli štó domske we wobmurjowanym měsće předa, ma prawo na wotkup, doniž so lěto, w kotrymž je to předal, njeskónči. (Stary zakoń 1976)
- Jeli so domske we wobmurjowanym měsće w běhu jednoho polneho lěta njewotkupi, wostanje wono na přeco swójstwo kupca a jeho potomnikow; w jobelnym lěće njebudźe wono swobodne. (Stary zakoń 1976)