wokamjenjować
wokamjenjować
wokamjenjować(hornjoserbšćina) wobdźěłać
werb wobdźěłać
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | wokamjenjuju | wokamjenjujemoj | wokamjenjujemy |
| 2. | wokamjenjuješ | wokamjenjujetej (-taj) | wokamjenjujeće |
| 3. | wokamjenjuje | wokamjenjujetej | wokamjenjuja (wokamjenjuju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | wokamjenjujo, wokamjenjujcy, wokamjenjowawši |
| prezensowy particip | wokamjenjowacy |
| preteritowy particip | wokamjenjowany |
| ł-forma | wokamjenjował, wokamjenjowała, wokamjenjowało, dual: wokamjenjowałoj, plural: wokamjenjowali (wokamjenjowałe) |
| werbalny substantiw | wokamjenjowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | wokamjenjowach | wokamjenjowachmoj | wokamjenjowachmy |
| 2. | wokamjenjowaše | wokamjenjowaštej | wokamjenjowašće |
| 3. | wokamjenjowaše | wokamjenjowaštej | wokamjenjowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | wokamjenjujmoj | wokamjenjujmy |
| 2. | wokamjenjuj | wokamjenjujtej (-taj) | wokamjenjujće |
| 3. | wokamjenjuj, njech wokamjenjuje | wokamjenjujtej (-taj) | njech wokamjenjuja (wokamjenjuju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
wo-ka-mje-njo-wać
Wurjekowanje
- IPA: u̯okamʲenʲou̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne wokamjenjowaše je 0x dokładźene, wokamjenjowa (móže tež něšto druhe być) 0x.