wona

wona (hornjoserbšćina)

wosobny naměstnik

nominatiw	wona
genitiw	jeje/njeje
datiw	jej/njej¹, ji/ni²
akuzatiw	ju/nju
instrumental	njeju, njej¹
lokatiw	njej, ni²

¹ njeju je prěnjotny twar, mjeztym zo njej so wutwori pod wliwom wostalych padow a skrótšowanjom samozwukow – tenle druhotny twar so pak dźens wužiwa časćišo
² ji/nji je starši a narěčowy twar

Dalše wujasnjenja:

Twary z n so wužiwaja jenož po předłóžkach, tuž „Dam jej darik.”, ale „Přistupju k njej.”.

Prawopis

Dźělenje słowow:

wo•na, nje•je

Wurjekowanje

MFA: [ˈwɔna], [ˈnʲejɛ]

Semantika

Woznamy:

[1] pokazuje na hižo spomnjenu žensku wosobu abo wěc ženskeho rodu

Pochad:

Z prasłowjanskeho *ona ^[]. Před kóždym samozwukom /o/ so w serbšćinje wutwori zynk /w/, podobnje kaž w čěskich narěčach (vona) abo wukrajinšćinje (вонa).

Přikłady:

[1] Wona je moja towarška.

Wostatne rěčowe rody

Přełožki

Zapadosłowjanske

čěski: [1] ona

słowakski: [1] ona

Wšitke

čěski: [1] ona
němski: [1] sie

jendźelski: [1] she
słowakski: [1] ona