wopłakować
wopłakować
wopłakować(hornjoserbšćina) wobdźěłać
werb wobdźěłać
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | wopłakuju | wopłakujemoj | wopłakujemy |
| 2. | wopłakuješ | wopłakujetej (-taj) | wopłakujeće |
| 3. | wopłakuje | wopłakujetej | wopłakuja (wopłakuju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | wopłakujo, wopłakujcy, wopłakowawši |
| prezensowy particip | wopłakowacy |
| preteritowy particip | wopłakowany |
| ł-forma | wopłakował, wopłakowała, wopłakowało, dual: wopłakowałoj, plural: wopłakowali (wopłakowałe) |
| werbalny substantiw | wopłakowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | wopłakowach | wopłakowachmoj | wopłakowachmy |
| 2. | wopłakowaše | wopłakowaštej | wopłakowašće |
| 3. | wopłakowaše | wopłakowaštej | wopłakowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | wopłakujmoj | wopłakujmy |
| 2. | wopłakuj | wopłakujtej (-taj) | wopłakujće |
| 3. | wopłakuj, njech wopłakuje | wopłakujtej (-taj) | njech wopłakuja (wopłakuju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
wo-pła-ko-wać
Wurjekowanje
- IPA: u̯opu̯akou̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne wopłakowaše je 2x dokładźene, wopłakowa (móže tež něšto druhe być) 0x.
Synonymy:
- [1] wopłakać
Přikłady:
- [1] Lětušu jutrowničku, na kotrejž so wójny dla něšto mjenje křižerjow na zwučenym wobchadźe pokaza a kotraž někohožkuli swěrnoho křižerja pak wopłakuje, dokelž wjacy njeje, pak město wokoło měrnych honow na dalokich krawnych bitwišćach so namaka, pojěcha Wotrowski kěbětar, knjez kubler Mikławš Symank, mjen. (Katolski Posoł 1915)
- Bratra a swakowej lubosć tež tudy će powita swěrna; želniwa potom we chorosći miłosć će wothlada swěru, žarujo, wopłakujo to hórke bědźenje z horjom, jako ći smjertny strach so přibliža w styskniwej nocy. (Zejler)
- Tak da dyrbješe so kejžorowy dwórski lud a ći w doli zhromadźeni a z črjódami přińdźeni poddanojo z tym spokojić, zo swojeho lubeho knjeza jako zhubjeneho wopłakowachu a dla jeho trašneho skónčenja hórke sylzy rozliwachu - a dokelž jemu pomhać njezamóchu. (Zejler)
- Jeno zrědka něchtó njewopłakowany wotsal dźe: chiba zo je něchtó njepóznaty a tohodla njewobžarowany, daloko w cuzym kraju swoje žiwjenjo skónčił, chiba zo su joho sobu čłowjekojo hidźili a tohodla hižo do časa ze wšoho sobučuća wuzamknyli. (Katolski Posoł 1917)
- Njech je čłowjek hišće pobožnišo žiwy był, hišće wjacy dobroho dokonjał, swoje hrěchi hišće nutrnišo wobželnosćał, wopłakował a hišće swěrnišo wuznawał, hišće krućišu pokutu činił, kaž ćežki kamjeń jomu tola leži na wutrobje a ze strachom a ze stysknosću před sprawnym sudnikom wustupuje jomu zymny pót na čole, přetož strašne je padnyć do rukow žiwoho Boha! (Katolski Posoł 1917)
- Će z wutroby nětk wopłakuje Ta wurudźena mandźelska, Kiž z dźěćimi najbóle čuje, Što na tebi je zhubiła. (Katolski Posoł 1917)
- Wot bližšoho přećelstwa wopłakuja joho mandźelska, syn a sotra. (Katolski Posoł 1917)
- Jeho potomnikam njedosaha chlěba: Kotřiž po nim zawostanu, mór tych pochowa, a wudowy jich wopłakować njebudu. (Stary zakoń 1973)
- Hišće skoržachu žarujo a wopłakowachu při rowach swojich mortwych, to wumyslichu sej něšto noweho błudneho a přesćěhachu jako ćěkancow tych, kotrymž běchu - prošo jich wo to - u\\. (Stary zakoń 1973)
- Bolostneje smjerće woni wumru, njel~ wopłakowani ani pohrjebani. (Stary zakoń 1973)
- Přetož takle rěči Knjez: Njechodź do žanoho domu žarowanja a njeńdź tež na wopłakowanje zemrěteho, haj, njepokazuj ani sobužarowanja! (Stary zakoń 1973)
- Wulcy a mali zemru w tutym kraju, a nichtó jich njepochowa a njebudźe wopłakować. (Stary zakoń 1973)
- Tohodla žałosću nad Moabom, nade wšěm Moabom z hłosom płaču, nad ladźimi z Kir-Heresa zdychuju, Bóle hač Jazer, dyrbju wopłakować tebje, winowy pjeńko Sibma! (Stary zakoń 1973)
- Sydmy dźeń přińdźe kral Daniela wopłakować. (Stary zakoń 1973)
- Rólnika budźeja wołać, zo by wopłakował, a k žałosćenju toho, kiž zamóže žałosćić. (Stary zakoń 1973)
- W sylzach mokać: Dołhe časy něšto wopłakować. (Radyserb)
- Egyptowčenjo wopłakowachu jeho sydomdźesat dnjow. (Stary zakoń 1976)
- Dwaj měsacaj swobody mi hišće daj, zo bych po horach chodźiła a ze swojimi přećelkami swoje knježnistwo wopłakowała. (Stary zakoń 1976)
- A wona dźěše do hór, ze swojimi přećelkami wopłakować swoje knježnistwo. (Stary zakoń 1976)
- Wodnjo njejědźeše wona chlěba, w nocy pak njepřesta swojeho syna Tobiasa wopłakować. (Stary zakoń 1976)
- Wšón Israel wotmě za njeho wulke žałosćenje wo njebohich a wopłakowaše jeho wjele dnjow. (Stary zakoń 1976)