wottłóčować
wottłóčować
wottłóčować(hornjoserbšćina) wobdźěłać
werb wobdźěłać
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | wottłóčuju | wottłóčujemoj | wottłóčujemy |
| 2. | wottłóčuješ | wottłóčujetej (-taj) | wottłóčujeće |
| 3. | wottłóčuje | wottłóčujetej | wottłóčuja (wottłóčuju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | wottłóčujo, wottłóčujcy, wottłóčowawši |
| prezensowy particip | wottłóčowacy |
| preteritowy particip | wottłóčowany |
| ł-forma | wottłóčował, wottłóčowała, wottłóčowało, dual: wottłóčowałoj, plural: wottłóčowali (wottłóčowałe) |
| werbalny substantiw | wottłóčowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | wottłóčowach | wottłóčowachmoj | wottłóčowachmy |
| 2. | wottłóčowaše | wottłóčowaštej | wottłóčowašće |
| 3. | wottłóčowaše | wottłóčowaštej | wottłóčowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | wottłóčujmoj | wottłóčujmy |
| 2. | wottłóčuj | wottłóčujtej (-taj) | wottłóčujće |
| 3. | wottłóčuj, njech wottłóčuje | wottłóčujtej (-taj) | njech wottłóčuja (wottłóčuju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
wot-tłó-čo-wać
Wurjekowanje
- IPA: u̯ɔttu̯óʧou̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne wottłóčowaše je 0x dokładźene, wottłóčowa (móže tež něšto druhe być) 0x.
Synonymy:
- [1] wotćišćeć; wotćišćować; wottłóčić; wottłóčeć; wotstorčić; wotstorkować; wutłóčić; wutłóčeć; wutłóčować; wućišćeć
Přikłady:
- [1] A ani kuska mi to wutrobu njewottłóčuje. (Brězan)
- Tež tu para wšo wottłóčuje; wšo, štož njeje parnik, je zestariło za nas čas. (Katolski Posoł 1917)