wukałować
wukałować
wukałować(hornjoserbšćina) wobdźěłać
werb wobdźěłać
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | wukałuju | wukałujemoj | wukałujemy |
| 2. | wukałuješ | wukałujetej (-taj) | wukałujeće |
| 3. | wukałuje | wukałujetej | wukałuja (wukałuju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | wukałujo, wukałujcy, wukałowawši |
| prezensowy particip | wukałowacy |
| preteritowy particip | wukałowany |
| ł-forma | wukałował, wukałowała, wukałowało, dual: wukałowałoj, plural: wukałowali (wukałowałe) |
| werbalny substantiw | wukałowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | wukałowach | wukałowachmoj | wukałowachmy |
| 2. | wukałowaše | wukałowaštej | wukałowašće |
| 3. | wukałowaše | wukałowaštej | wukałowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | wukałujmoj | wukałujmy |
| 2. | wukałuj | wukałujtej (-taj) | wukałujće |
| 3. | wukałuj, njech wukałuje | wukałujtej (-taj) | njech wukałuja (wukałuju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
wu-ka-ło-wać
Wurjekowanje
- IPA: u̯ukau̯ou̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne wukałowaše je 0x dokładźene, wukałowa (móže tež něšto druhe być) 0x.
Synonymy:
- [1] wukałać; wukałnyć; wuštapać; wuštapować
Přełožki wobdźěłać
|
thrust out, cut out
]] [[:en:thrust out, cut out |
(en)]] |