afinować

wosoba singular dual plural
1. afinuju afinujemoj afinujemy
2. afinuješ afinujetej (-taj) afinujeće
3. afinuje afinujetej afinuja (afinuju)
aspekt ip
transgresiw afinujo, afinujcy, afinowawši
prezensowy particip afinowacy
preteritowy particip afinowany
ł-forma afinował, afinowała, afinowało,
dual: afinowałoj, plural: afinowali (afinowałe)
werbalny substantiw afinowanje


preteritum
wosoba singular dual plural
1. afinowach afinowachmoj afinowachmy
2. afinowaše afinowaštej afinowašće
3. afinowaše afinowaštej afinowachu
imperatiw
wosoba singular dual plural
1. afinujmoj afinujmy
2. afinuj afinujtej (-taj) afinujće
3. afinuj, njech afinuje afinujtej (-taj) njech afinuja (afinuju)

Ortografija

Dźělenje słowow: a-fi-no-wać

Wurjekowanje

IPA: afinou̯aʧ

Semantika

Woznamy:

[1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.

Dalše wujasnjenja:

Imperfektiwne afinowaše je 0x dokładźene, afinowa (móže tež něšto druhe być) 0x.


Přełožki

wobdźěłać