cuzować so
cuzować so
cuzować so(hornjoserbšćina)
wobdźěłać| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | cuzuju | cuzujemoj | cuzujemy |
| 2. | cuzuješ | cuzujetej (-taj) | cuzujeće |
| 3. | cuzuje | cuzujetej | cuzuja (cuzuju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | cuzujo, cuzujcy, cuzowawši |
| prezensowy particip | cuzowacy |
| preteritowy particip | cuzowany |
| ł-forma | cuzował, cuzowała, cuzowało, dual: cuzowałoj, plural: cuzowali (cuzowałe) |
| werbalny substantiw | cuzowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | cuzowach | cuzowachmoj | cuzowachmy |
| 2. | cuzowaše | cuzowaštej | cuzowašće |
| 3. | cuzowaše | cuzowaštej | cuzowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | cuzujmoj | cuzujmy |
| 2. | cuzuj | cuzujtej (-taj) | cuzujće |
| 3. | cuzuj, njech cuzuje | cuzujtej (-taj) | njech cuzuja (cuzuju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
cu-zo-wać so
Wurjekowanje
- IPA: ʦuzou̯aʧ sɔ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne cuzowaše je 0x dokładźene, cuzowa (móže tež něšto druhe być) 0x.
Přikłady:
- [1] Wokoło cyrkwje pak sydla cuzowarjo, němcowarjo, poněmčency. (Njechorński)
- Nic jeno w našim pismowstwje, ale tež w druhich, wosebje tež w čěskim za najnowše časy njelubozne cuzowanje >>narodnu wosebitosć, indiwidualny charakter literariskich wudźěłkow kepsa a niči<<. (Ćišinski)