dźiw

dźiw

dźiw (hornjoserbšćina)

substantiw, m

kazus	singular	dual	plural
nominatiw	dźiw	dźiwaj	dźiwy
genitiw	dźiwa	dźiwow	dźiwow
datiw	dźiwej	dźiwomaj	dźiwam
akuzatiw	dźiw	dźiwaj	dźiwy
instrumental	z(e) dźiwom	z(e) dźiwomaj	z(e) dźiwami
lokatiw	po dźiwje	po dźiwomaj	po dźiwach

Semantika

Přikłady:

[1] móc dźiwow; dźiw dźiw dźiw, ty sy moju dźowčičku bił (Finkengesang)

Rěčne wobroty:

bjez dźiwa; mi je dźiw; za dźiw hdy (selten)

Wotwodźene wopřijeća:

dźiwk, dźiwak, dźiwnić so, dźiwnička, dźiwnik, dźiwnica, dźiwno, dźiwnobarbity, dźiwnosć, dźiwnota, dźiwnostka, dźiwnotka, dźiwnuch, dźiwnuš, dźiwnušk, dźiwnuška, dźiwnuški, dźiwny, dźiwokwětk, dźiwolěkar, dźiwolěkarka, dźiwomócny, dźiwora, dźiwotwór, dźiwotwórc, dźiwočinjer, dźiwočinjerka, dźiwočinjacy, dźiwočinjerstwo, dźiwoćenc

Přełožki

němski: [1]