denaturěrować
denaturěrować
denaturěrować(hornjoserbšćina) wobdźěłać
werb wobdźěłać
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | denaturěruju | denaturěrujemoj | denaturěrujemy |
| 2. | denaturěruješ | denaturěrujetej (-taj) | denaturěrujeće |
| 3. | denaturěruje | denaturěrujetej | denaturěruja (denaturěruju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | denaturěrujo, denaturěrujcy, denaturěrowawši |
| prezensowy particip | denaturěrowacy |
| preteritowy particip | denaturěrowany |
| ł-forma | denaturěrował, denaturěrowała, denaturěrowało, dual: denaturěrowałoj, plural: denaturěrowali (denaturěrowałe) |
| werbalny substantiw | denaturěrowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | denaturěrowach | denaturěrowachmoj | denaturěrowachmy |
| 2. | denaturěrowaše | denaturěrowaštej | denaturěrowašće |
| 3. | denaturěrowaše | denaturěrowaštej | denaturěrowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | denaturěrujmoj | denaturěrujmy |
| 2. | denaturěruj | denaturěrujtej (-taj) | denaturěrujće |
| 3. | denaturěruj, njech denaturěruje | denaturěrujtej (-taj) | njech denaturěruja (denaturěruju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
de-na-tu-rě-ro-wać
Wurjekowanje
- IPA: denatuʀ'iʀɔu̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne denaturěrowaše je 0x dokładźene, denaturěrowa (móže tež něšto druhe być) 0x.