dowuklinčować
dowuklinčować
dowuklinčować (hornjoserbšćina) wobdźěłać
werb wobdźěłać
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | dowuklinčuju | dowuklinčujemoj | dowuklinčujemy |
| 2. | dowuklinčuješ | dowuklinčujetej (-taj) | dowuklinčujeće |
| 3. | dowuklinčuje | dowuklinčujetej | dowuklinčuja (dowuklinčuju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | dowuklinčujo, dowuklinčujcy, dowuklinčowawši |
| prezensowy particip | dowuklinčowacy |
| preteritowy particip | dowuklinčowany |
| ł-forma | dowuklinčował, dowuklinčowała, dowuklinčowało, dual: dowuklinčowałoj, plural: dowuklinčowali (dowuklinčowałe) |
| werbalny substantiw | dowuklinčowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | dowuklinčowach | dowuklinčowachmoj | dowuklinčowachmy |
| 2. | dowuklinčowaše | dowuklinčowaštej | dowuklinčowašće |
| 3. | dowuklinčowaše | dowuklinčowaštej | dowuklinčowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | dowuklinčujmoj | dowuklinčujmy |
| 2. | dowuklinčuj | dowuklinčujtej (-taj) | dowuklinčujće |
| 3. | dowuklinčuj, njech dowuklinčuje | dowuklinčujtej (-taj) | njech dowuklinčuja (dowuklinčuju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
do-wu-klin-čo-wać
Semantika
Synonymy:
- [1] dowuklinčeć
Přikłady:
- [1] A hdyž ja z ruku zelenu trawičku na brjóžku majkach, da běše mi, jako by z kóždeho wjerška trawički dowuklinčował kěrluš, ale w tak miłych zwukach kaž pišpotanje dźěćacych hłosow. (Zalěski)