graduěrować
graduěrować
graduěrować (hornjoserbšćina) wobdźěłać
werb wobdźěłać
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | graduěruju | graduěrujemoj | graduěrujemy |
| 2. | graduěruješ | graduěrujetej (-taj) | graduěrujeće |
| 3. | graduěruje | graduěrujetej | graduěruja (graduěruju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | graduěrujo, graduěrujcy, graduěrowawši |
| prezensowy particip | graduěrowacy |
| preteritowy particip | graduěrowany |
| ł-forma | graduěrował, graduěrowała, graduěrowało, dual: graduěrowałoj, plural: graduěrowali (graduěrowałe) |
| werbalny substantiw | graduěrowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | graduěrowach | graduěrowachmoj | graduěrowachmy |
| 2. | graduěrowaše | graduěrowaštej | graduěrowašće |
| 3. | graduěrowaše | graduěrowaštej | graduěrowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | graduěrujmoj | graduěrujmy |
| 2. | graduěruj | graduěrujtej (-taj) | graduěrujće |
| 3. | graduěruj, njech graduěruje | graduěrujtej (-taj) | njech graduěruja (graduěruju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
gra-du-ě-ro-wać
Wurjekowanje
- IPA: gʀadu'iʀɔu̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne graduěrowaše je 0x dokładźene, graduěrowa (móže tež něšto druhe być) 0x.
Přikłady:
- [1] Komisija rozsudźi, za cyłkowny wukon Radźe za wědomostne graduěrowanje Akademije wědomosćow NDR namjetować, jemu spožčić za dźěło predikat "magna cum laude". (Rozhlad 1990)