instruěrować
instruěrować
instruěrować(hornjoserbšćina) wobdźěłać
werb wobdźěłać
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | instruěruju | instruěrujemoj | instruěrujemy |
| 2. | instruěruješ | instruěrujetej (-taj) | instruěrujeće |
| 3. | instruěruje | instruěrujetej | instruěruja (instruěruju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | instruěrujo, instruěrujcy, instruěrowawši |
| prezensowy particip | instruěrowacy |
| preteritowy particip | instruěrowany |
| ł-forma | instruěrował, instruěrowała, instruěrowało, dual: instruěrowałoj, plural: instruěrowali (instruěrowałe) |
| werbalny substantiw | instruěrowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | instruěrowach | instruěrowachmoj | instruěrowachmy |
| 2. | instruěrowaše | instruěrowaštej | instruěrowašće |
| 3. | instruěrowaše | instruěrowaštej | instruěrowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | instruěrujmoj | instruěrujmy |
| 2. | instruěruj | instruěrujtej (-taj) | instruěrujće |
| 3. | instruěruj, njech instruěruje | instruěrujtej (-taj) | njech instruěruja (instruěruju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
in-stru-ě-ro-wać
Wurjekowanje
- IPA: instʀu'iʀɔu̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne instruěrowaše je 0x dokładźene, instruěrowa (móže tež něšto druhe być) 0x.