mjeno

Hornjoserbšćina

Etymologija

Zdźědźene z Prasłowjanšćina *měno.

Wurjekowanje

• MFA^(kluč): /ˈmjɛnɔ/

Wěcownik

mjeno n (pomjeńšenka mjenko)

1. z jednoho abo wjacorych słowow wobstejace pomjenowanje, přirjadowana informacija, kotraž słuži identifikaciji a indiwidualizowanju

   Synonym: mje

Skłonjowanje

Skłonjowanje mjeno (ničeji twjerdy zdónk)

	jednota	dwojota	mnohota
mjenowak	mjeno	mjenje	mjena
rodźak	mjena	mjenow	mjenow
dawak	mjenu	mjenomaj	mjenam
žadak	mjeno	mjenje	mjena
posrědnik	mjenom	mjenomaj	mjenami
měsćak	mjenje	mjenomaj	mjenach
wołak	mjeno	mjenje	mjena

Wotwodźene zapřijeća

kajkostniki

• bjezmjenity
• mjenaty
• mjenowy

słowjesa

• pomjenować dk, mjenować ndk

wěcownik

• mjeniny

Přiwuzne zapřijeća

wěcownik

• bjezmjenitosć
• božemje
• mjenowar
• přemjenowanje

Přełožki

pomjenowanje

• běłoruski: на́зва ž (názva), імя́ n (imjá)
• bosniski:

  kyrilica: на́зив m

  latinica: náziv m

• chinski:

  mandarinski: 名 (míng), 名字 (míngzi)

• chorwatski: náziv m
• čěski: jméno n, název m
• čornohórski:

  kyrilica: на́зив m

  latinica: náziv m

• delnjoserbski: mě n
• esperanski: nomo (eo)
• finski: nimitys (fi)
• jendźelski: name (en)
• kašubski: nazwa ž
• madźarski: név
• makedonski: назив m (naziv)
• němski: Name (de) m
• pólski: nazwa (pl) ž
• ruski: назва́ние (ru) n (nazvánije), и́мя (ru) n (ímja)
• serbiski:

  kyrilica: на́зив m

  latinica: náziv m

• słowakski: meno n, názov m
• słowjenski: imẹ̑ n, nazȋv m
• turkowski: isim (tr)
• uzbekski: ism (uz)
• ukrainski: ім'я́ n (imʺjá), на́зва n (názva)