ordinować

ordinować

ordinować(hornjoserbšćina)

werb

wosoba	singular	dual	plural
1.	ordinuju	ordinujemoj	ordinujemy
2.	ordinuješ	ordinujetej (-taj)	ordinujeće
3.	ordinuje	ordinujetej	ordinuja (ordinuju)

aspekt	ip
transgresiw	ordinujo, ordinujcy, ordinowawši
prezensowy particip	ordinowacy
preteritowy particip	ordinowany
ł-forma	ordinował, ordinowała, ordinowało, dual: ordinowałoj, plural: ordinowali (ordinowałe)
werbalny substantiw	ordinowanje

preteritum
wosoba	singular	dual	plural
1.	ordinowach	ordinowachmoj	ordinowachmy
2.	ordinowaše	ordinowaštej	ordinowašće
3.	ordinowaše	ordinowaštej	ordinowachu

imperatiw
wosoba	singular	dual	plural
1.	—	ordinujmoj	ordinujmy
2.	ordinuj	ordinujtej (-taj)	ordinujće
3.	ordinuj, njech ordinuje	ordinujtej (-taj)	njech ordinuja (ordinuju)

Ortografija

Dźělenje słowow: or-di-no-wać

Wurjekowanje

IPA: ɔʀdinou̯aʧ

Semantika

Woznamy:

[1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.

Dalše wujasnjenja:

Imperfektiwne ordinowaše je 0x dokładźene, ordinowa (móže tež něšto druhe być) 0x.

Přełožki

jendźelski: [1] co-ordinate tasks  (en) němski: [1] ordinieren (de)