rozmórować
rozmórować
rozmórować(hornjoserbšćina) wobdźěłać
werb wobdźěłać
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | rozmóruju | rozmórujemoj | rozmórujemy |
| 2. | rozmóruješ | rozmórujetej (-taj) | rozmórujeće |
| 3. | rozmóruje | rozmórujetej | rozmóruja (rozmóruju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | rozmórujo, rozmórujcy, rozmórowawši |
| prezensowy particip | rozmórowacy |
| preteritowy particip | rozmórowany |
| ł-forma | rozmórował, rozmórowała, rozmórowało, dual: rozmórowałoj, plural: rozmórowali (rozmórowałe) |
| werbalny substantiw | rozmórowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | rozmórowach | rozmórowachmoj | rozmórowachmy |
| 2. | rozmórowaše | rozmórowaštej | rozmórowašće |
| 3. | rozmórowaše | rozmórowaštej | rozmórowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | rozmórujmoj | rozmórujmy |
| 2. | rozmóruj | rozmórujtej (-taj) | rozmórujće |
| 3. | rozmóruj, njech rozmóruje | rozmórujtej (-taj) | njech rozmóruja (rozmóruju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
roz-mó-ro-wać
Wurjekowanje
- IPA: ʀɔzmóʀou̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne rozmórowaše je 0x dokładźene, rozmórowa (móže tež něšto druhe być) 0x.
Synonymy:
- [1] zamórać; zamórować; rozmórać; rozmazać