dźělnik

dźělnik

dźělnik (hornjoserbšćina)

substantiw, m

kazus	singular	dual	plural
nominatiw	dźělnik	dźělnikaj	dźělnicy/dźělniki
genitiw	dźělnika	dźělnikow	dźělnikow
datiw	dźělnikej	dźělnikomaj	dźělnikam
akuzatiw	dźělnik(a)	dźělnikow/dźělnikaj	dźělnikow/dźělniki
instrumental	z(e) dźělnikom	z(e) dźělnikomaj	z(e) dźělnikami
lokatiw	po dźělniku	po dźělnikomaj	po dźělnikach
wokatiw	dźělniko	dźělnikaj	dźělnikojo

Ortografija

Dźělenje słowow: dźěl-nik

Semantika

Synonymy:

[1] dźělićel, dźěler

[2] podźělnik, kompagnon, (wobchodniski) partner

[3] wobdźělnik, dźělbnik, dźělbjernik

[4] chemikar

Přełožki

němski: [1] Teiler (de) [2] Teilhaber (de) [3] Teilnehmer (de) [4] Chemiker (de) [5] Erbrichter (de) [6] Flachskammer (de)