dedikować

dedikować(hornjoserbšćina) wobdźěłać

werb wobdźěłać

wosoba singular dual plural
1. dedikuju dedikujemoj dedikujemy
2. dedikuješ dedikujetej (-taj) dedikujeće
3. dedikuje dedikujetej dedikuja (dedikuju)
aspekt ip
transgresiw dedikujo, dedikujcy, dedikowawši
prezensowy particip dedikowacy
preteritowy particip dedikowany
ł-forma dedikował, dedikowała, dedikowało,
dual: dedikowałoj, plural: dedikowali (dedikowałe)
werbalny substantiw dedikowanje


preteritum
wosoba singular dual plural
1. dedikowach dedikowachmoj dedikowachmy
2. dedikowaše dedikowaštej dedikowašće
3. dedikowaše dedikowaštej dedikowachu
imperatiw
wosoba singular dual plural
1. dedikujmoj dedikujmy
2. dedikuj dedikujtej (-taj) dedikujće
3. dedikuj, njech dedikuje dedikujtej (-taj) njech dedikuja (dedikuju)

Ortografija

Dźělenje słowow: de-di-ko-wać

Wurjekowanje

IPA: dedikou̯aʧ

Semantika

Woznamy:

[1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.

Dalše wujasnjenja:

Imperfektiwne dedikowaše je 0x dokładźene, dedikowa (móže tež něšto druhe być) 0x.

Přikłady:

[1] Jeli sy balady hižo někomu druhemu poswjećił, potom Će prošu, zo by ji knihu prełožkow cyle wěsće dedikował. (Ćišinski)
Hdyž pak sy hižo z njej jednał, chcu ji knihu baladow poswjećić, dokelž přełožk so derje dedikować njehodźi. (Ćišinski)


Přełožki wobdźěłać