kóń

kóń (hornjoserbšćina)

wěcownik

kazus	singular	dual	plural
nominatiw	kóń	konjej	konje
genitiw	konja	konjow	konjow, koni
datiw	konjej	konjomaj	konjam, konjom
akuzatiw	kóń	konjej	konje
instrumental	z(e) konjom	z(e) konjomaj	z(e) konjemi, konimi
lokatiw	po konju	po konjomaj	po konjach, konjoch

wokatiw – konjo (jenotnik), konjej (dwojotnik), konje (mnohotnik)

Ortografija

Dźělenje słowow

kóń

Wurjekowanje

MFA: [ˈkʊjn], (zestarjenje) [ku̯oɲ]

Semantika

Woznamy

[1] zdomjacnjene zwěrjo přisłušacy k rjadu njedwukopytačow

Pochad

wot indoeuropskeho *ḱem- ^[→en] („bjez roha“) přez prasłowjanske *koňь

Synonymy

[1] (pomjeńšenki) konik, koničk, konjatko, konjisko, (dźěćaca rěč) hapl, haplk, haplik, hihač, hač, hotohijak, hijak, hihak,hotl, hotlk, hitarak, mićak

Hyponymy

[1] kobła, zrěbc/žrěbc, brunač, dobijak

Kolokacije

[1] konja pod-, wo-, wob-, s- kować

Přikłady

[1] Knjeni so hólčik palčik lubješe a chcyše jeho nanej wotkupić; wón pak nochcyše jeho předać. Ale knjeni rjekny: "Ja ći sto toler a młodeho konja dam." A nan hólčka předa. Knjeni jeho wza na wóz a wotjedźe. (Josef Páta)

Rěčne wobroty

dźělać kaž železny kóń

Přełožki

Zapadosłowjanske

čěski: [1] kůň (cs) m pólski: [1] kóń (pl) m

słowakski: [1] kôň (sk) m

Wšitke

čěski: [1] kůň (cs) m němski: [1] Pferd (de) n jendźelski: [1] horse (en)

pólski: [1] kóń (pl) m słowakski: [1] kôň (sk) m

Referency a dalše informacije

• Rězak Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Budyšin: ćišć Donnerhakec, 1920, přistupny online. Strona 736, hesło Pferd.

• Soblex: hesło Pferd