narejować so

narejować so(hornjoserbšćina) wobdźěłać

werb wobdźěłać

wosoba singular dual plural
1. narejuju narejujemoj narejujemy
2. narejuješ narejujetej (-taj) narejujeće
3. narejuje narejujetej (-taj) narejuja (narejuju)


aspekt p
transgresiw narejujo, narejujcy, narejowawši
prezensowy particip narejowacy
preteritowy particip narejowany
ł-forma narejował, narejowała, narejowało,
dual: narejowałoj, plural: narejowali (narejowałe)
werbalny substantiw narejowanje



preteritum
wosoba singular dual plural
1. narejowach narejowachmoj narejowachmy
2. narejowa narejowaštej narejowašće
3. narejowa narejowaštej narejowachu



imperatiw
wosoba singular dual plural
1. --- narejujmoj narejujmy
2. narejuj narejujtej (-taj) narejujće
3. narejuj, njech narejuje narejujtej (-taj) njech narejuja (narejuju)



Ortografija

Dźělenje słowow: na-re-jo-wać so

Wurjekowanje

IPA: naʀei̯ou̯aʧ sɔ

Semantika

Woznamy:

[1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.

Dalše wujasnjenja:

Imperfektiwne narejowaše je 0x dokładźene, narejowa (móže tež něšto druhe być) 0x.

Přikłady:

[1] Tuž móžeše so młodźina hišće raz do adwentskeje abstinency do syteje wole narejować. (Rozhlad 1995)
Sotra rejuje z mnohimi; to ju wjeseli, wona so směje a njemóže so narejować. (Brězan)
Dokelž so w našich katolskich kónčinach w dohodownym času njerejuje, dojednachmy so na poslednju srjedu do adwenta, zo by so młodźina hišće raz narejować móhła. (Rozhlad 1993)
Runjež při rejach potom jara połneje so tola kóždy narejować mohł, dokelž su hercy dołho dosć piskali. (Katolski Posoł 1914)


Přełožki wobdźěłać