rozkusować

wosoba singular dual plural
1. rozkusuju rozkusujemoj rozkusujemy
2. rozkusuješ rozkusujetej (-taj) rozkusujeće
3. rozkusuje rozkusujetej rozkusuja (rozkusuju)
aspekt ip
transgresiw rozkusujo, rozkusujcy, rozkusowawši
prezensowy particip rozkusowacy
preteritowy particip rozkusowany
ł-forma rozkusował, rozkusowała, rozkusowało,
dual: rozkusowałoj, plural: rozkusowali (rozkusowałe)
werbalny substantiw rozkusowanje


preteritum
wosoba singular dual plural
1. rozkusowach rozkusowachmoj rozkusowachmy
2. rozkusowaše rozkusowaštej rozkusowašće
3. rozkusowaše rozkusowaštej rozkusowachu
imperatiw
wosoba singular dual plural
1. rozkusujmoj rozkusujmy
2. rozkusuj rozkusujtej (-taj) rozkusujće
3. rozkusuj, njech rozkusuje rozkusujtej (-taj) njech rozkusuja (rozkusuju)

Ortografija

Dźělenje słowow: roz-ku-so-wać

Wurjekowanje

IPA: ʀɔzkusou̯aʧ

Semantika

Woznamy:

[1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.

Dalše wujasnjenja:

Imperfektiwne rozkusowaše je 0x dokładźene, rozkusowa (móže tež něšto druhe być) 0x.

Synonymy:

[1] rozkusnyć; rozkusać; zrozkusać

Přikłady:

[1] A jeho kralestwo so zaćmi, a ludźo rozkusowachu swoje jazyki z bolosću 11_ hanjachu njebjeskeho Boha swojich bolosći a swojich brjodow dla, ale njewobroćichu so wot swojich skutkow. (Nowy zakoń 1966)
Hdyž pak so nětko pica namača, kaž so často stawa, potom ju kóń najbóle bjez wulkoho rozkusowanja spóžera, potajkim so pica docyła njepřeslěni abo jara połojčnje a tež njerozkusa. (Katolski Posoł 1915)
Najprjedy wězo rozkusowachu, kaž je to wšudźom mjez ludźimi, najnowše měsćanske nowinki; potom nasta wažne prašenjo: hdźe budźemy swačić a wobjedować? (Katolski Posoł 1913)
Awgusta Mü špis sam z wěstej spokojnosću hnydom na spočatku do tuteje gardy pěšich artileristow storčił, hrabnywši jeho rozhorjeny za wojersku bluzu a rozkusujo hroznje zacpěwawe słowa na njeho. (A. Nawka)


Přełožki

wobdźěłać