wobrěčować
wobrěčować
wobrěčować(hornjoserbšćina) wobdźěłać
werb wobdźěłać
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | wobrěčuju | wobrěčujemoj | wobrěčujemy |
| 2. | wobrěčuješ | wobrěčujetej (-taj) | wobrěčujeće |
| 3. | wobrěčuje | wobrěčujetej | wobrěčuja (wobrěčuju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | wobrěčujo, wobrěčujcy, wobrěčowawši |
| prezensowy particip | wobrěčowacy |
| preteritowy particip | wobrěčowany |
| ł-forma | wobrěčował, wobrěčowała, wobrěčowało, dual: wobrěčowałoj, plural: wobrěčowali (wobrěčowałe) |
| werbalny substantiw | wobrěčowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | wobrěčowach | wobrěčowachmoj | wobrěčowachmy |
| 2. | wobrěčowaše | wobrěčowaštej | wobrěčowašće |
| 3. | wobrěčowaše | wobrěčowaštej | wobrěčowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | wobrěčujmoj | wobrěčujmy |
| 2. | wobrěčuj | wobrěčujtej (-taj) | wobrěčujće |
| 3. | wobrěčuj, njech wobrěčuje | wobrěčujtej (-taj) | njech wobrěčuja (wobrěčuju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
wob-rě-čo-wać
Wurjekowanje
- IPA: u̯obʀɪʧou̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne wobrěčowaše je 0x dokładźene, wobrěčowa (móže tež něšto druhe być) 0x.
Synonymy:
- [1] rozrěčeć; rozrěčować; wobrěčeć; rozpomnić; rozpominać; rozpowědać; přerěčeć; přerěčować; narěčeć; narěčować; rěčeć; porěčeć; rozpowědować; rozprajić; rozprajeć
Přikłady:
- [1] Wona njewotkrywa druhich nuzu a wuzkosće, do kotrychž su přišli, a nad tym so njewjeseli, a njewobrěčuje; ně, zadźewać chce tomu, zo njebychu druzy do hańby přišli a do njeluboznosćow. (Katolski Posoł 1917)