wučitować
wučitować
wučitować (hornjoserbšćina) wobdźěłać
werb wobdźěłać
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | wučituju | wučitujemoj | wučitujemy |
| 2. | wučituješ | wučitujetej (-taj) | wučitujeće |
| 3. | wučituje | wučitujetej | wučituja (wučituju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | wučitujo, wučitujcy, wučitowawši |
| prezensowy particip | wučitowacy |
| preteritowy particip | wučitowany |
| ł-forma | wučitował, wučitowała, wučitowało, dual: wučitowałoj, plural: wučitowali (wučitowałe) |
| werbalny substantiw | wučitowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | wučitowach | wučitowachmoj | wučitowachmy |
| 2. | wučitowaše | wučitowaštej | wučitowašće |
| 3. | wučitowaše | wučitowaštej | wučitowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | wučitujmoj | wučitujmy |
| 2. | wučituj | wučitujtej (-taj) | wučitujće |
| 3. | wučituj, njech wučituje | wučitujtej (-taj) | njech wučituja (wučituju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
wu-či-to-wać
Semantika
Dalše wujasnjenja:
- Prawdźepodobnje ad-hoc wutworjena imperfektiwizacija k "wučitać", dokelž so po normje transgresiw 1 jenož wot imperfektiwnych werbow twori.
Synonymy:
- [1] wučitać
Hyperonymy:
- [1] čitać
Přikłady:
- [1] A wobdźiwujo pokazanki dźěłow sowjetskich wuměłcow, a z prócu wučitujo wobsah knihi, sym zdobom prěni króć so zeznał z kulturnym prócowanjom sowjetskich ludźi, ze swětom Sowjetskeho zwjazka scyła a poča mi switać, zo sowjetski porjad a socializm ma być wulka a wulkotna wěc, hdyž móže płodźić a rodźić tajke krasne wuměłstwo. (Njechorński)
Přełožki wobdźěłać
|