wutorhować
wutorhować
wutorhować(hornjoserbšćina)
wobdźěłaćwosoba | singular | dual | plural |
---|---|---|---|
1. | wutorhuju | wutorhujemoj | wutorhujemy |
2. | wutorhuješ | wutorhujetej (-taj) | wutorhujeće |
3. | wutorhuje | wutorhujetej | wutorhuja (wutorhuju) |
aspekt | ip |
transgresiw | wutorhujo, wutorhujcy, wutorhowawši |
prezensowy particip | wutorhowacy |
preteritowy particip | wutorhowany |
ł-forma | wutorhował, wutorhowała, wutorhowało, dual: wutorhowałoj, plural: wutorhowali (wutorhowałe) |
werbalny substantiw | wutorhowanje |
preteritum | |||
wosoba | singular | dual | plural |
---|---|---|---|
1. | wutorhowach | wutorhowachmoj | wutorhowachmy |
2. | wutorhowaše | wutorhowaštej | wutorhowašće |
3. | wutorhowaše | wutorhowaštej | wutorhowachu |
imperatiw | |||
wosoba | singular | dual | plural |
---|---|---|---|
1. | — | wutorhujmoj | wutorhujmy |
2. | wutorhuj | wutorhujtej (-taj) | wutorhujće |
3. | wutorhuj, njech wutorhuje | wutorhujtej (-taj) | njech wutorhuja (wutorhuju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
wu-tor-ho-wać
Wurjekowanje
- IPA: u̯utɔʀhou̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne wutorhowaše je 1x dokładźene, wutorhowa (móže tež něšto druhe być) 0x.
Synonymy:
- [1] wutorhać; wutorhnyć
Přikłady:
- [1] Tón běše tak sylny, zo najsylniše štomy, duby, wjazy, šmrěki a druhe za wjerški přimaše a z korjenjemi wutorhowaše. (Kubašec)
- Je čas, so narodźić, a čas, wumrěć: Čas je, sadźeć, a čas, wutorhować, štož bu nasadźane. (Stary zakoń 1973)
- Přetož jeho běchu skřiwdźili, jeho, kiž bě wot maćerneho žiwota sem poswjećeny, zo by powalał, wutorhował a ničił, a znowa natwarjał a sadźał. (Stary zakoń 1973)
- A kaž sym něhdy nad nimi stražował, zo bych wutorhował a potorhował, roztorhował a ničił a kóncował, tak budu so starosćić a kedźbować, zo bychu nětko natwarjeli a sadźeli, rěči Knjez. (Stary zakoń 1973)