demoralizować

demoralizować

demoralizować(hornjoserbšćina)

werb

wosoba	singular	dual	plural
1.	demoralizuju	demoralizujemoj	demoralizujemy
2.	demoralizuješ	demoralizujetej (-taj)	demoralizujeće
3.	demoralizuje	demoralizujetej	demoralizuja (demoralizuju)

aspekt	ip
transgresiw	demoralizujo, demoralizujcy, demoralizowawši
prezensowy particip	demoralizowacy
preteritowy particip	demoralizowany
ł-forma	demoralizował, demoralizowała, demoralizowało, dual: demoralizowałoj, plural: demoralizowali (demoralizowałe)
werbalny substantiw	demoralizowanje

wosoba	singular	dual	plural
preteritum
1.	demoralizowach	demoralizowachmoj	demoralizowachmy
2.	demoralizowaše	demoralizowaštej	demoralizowašće
3.	demoralizowaše	demoralizowaštej	demoralizowachu

wosoba	singular	dual	plural
imperatiw
1.	—	demoralizujmoj	demoralizujmy
2.	demoralizuj	demoralizujtej (-taj)	demoralizujće
3.	demoralizuj, njech demoralizuje	demoralizujtej (-taj)	njech demoralizuja (demoralizuju)

Ortografija

Dźělenje słowow: de-mo-ra-li-zo-wać

Wurjekowanje

IPA: demɔʀalizou̯aʧ

Semantika

Woznamy:

[1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.

Dalše wujasnjenja:

Imperfektiwne demoralizowaše je 0x dokładźene, demoralizowa (móže tež něšto druhe być) 0x.

Přikłady:

[1] Karin bě jeho w běhu někotrych dnjow demoralizowała. (Koch)

Hač žno je to demoralizowanje našeho naroda, njewěm, ale započatki drje to wočiwidnje su. (Rozhlad 1992)

We wosobje Michała a na přikładźe jeho němskich komplicow šwika młody basnik demoralizowace žiwjenske zwučenosće a niske materielne zmyslenje němskeho byrgarstwa a priwilegowaneho studentstwa. (Ćišinski)

Kóžda zdźěłanosć, wšitka wučenosć bjez boha, bjez nabožnistwa je hoła, prózna a škódna, škódna nic jeno duchownemu wuwiću, ale tež wulce škódna narodnej existency, dokelž wona lud demoralizuje, podpěry narodneho wobstaća podrywa -- stawizny su rěčniwi swědcy tejele wěrnosće. (Ćišinski)