intonować

intonować(hornjoserbšćina) wobdźěłać

werb wobdźěłać

wosoba singular dual plural
1. intonuju intonujemoj intonujemy
2. intonuješ intonujetej (-taj) intonujeće
3. intonuje intonujetej intonuja (intonuju)
aspekt ip
transgresiw intonujo, intonujcy, intonowawši
prezensowy particip intonowacy
preteritowy particip intonowany
ł-forma intonował, intonowała, intonowało,
dual: intonowałoj, plural: intonowali (intonowałe)
werbalny substantiw intonowanje


preteritum
wosoba singular dual plural
1. intonowach intonowachmoj intonowachmy
2. intonowaše intonowaštej intonowašće
3. intonowaše intonowaštej intonowachu
imperatiw
wosoba singular dual plural
1. intonujmoj intonujmy
2. intonuj intonujtej (-taj) intonujće
3. intonuj, njech intonuje intonujtej (-taj) njech intonuja (intonuju)

Ortografija

Dźělenje słowow: in-to-no-wać

Wurjekowanje

IPA: intɔnou̯aʧ

Semantika

Woznamy:

[1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.

Dalše wujasnjenja:

Imperfektiwne intonowaše je 2x dokładźene, intonowa (móže tež něšto druhe być) 0x.

Přikłady:

[1] Dosrjedź hary powšitkowneho připiwanja intonowaše hudźbny korps načolny šlager poslednjeho tydźenja: >>Jandźel z njebjes wysoko -- do klina mi padny nadobo (Brězan)
Na kwadratiskim wulkim naměsće před chěžu namaršěrował regiment, nad měru sylny muzikowy korps intonowaše sławny pochod Čert a hela, a ceremonija wulkeje nócneje parady so započa. (Brězan)
K tomu hraješe Torsten Kahle na klawěrje, Handrij Bulank bubnowaše a Anna-Maria Filip kaž tež Marko Dyrlich intonowaštaj na moderne wašnje spěwy. (Rozhlad 2000)
Tute jewja so najprjedy w fakće, zo so spočatnje intonowana figuracija klawěra we wotběhu sadźby wjacekróć wospjetuje - tróšku změnjena drje, ale we wobrysach njedótknjena. (Rozhlad 1997)


Přełožki wobdźěłać