kursěrować
kursěrować
kursěrować(hornjoserbšćina) wobdźěłać
werb wobdźěłać
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | kursěruju | kursěrujemoj | kursěrujemy |
| 2. | kursěruješ | kursěrujetej (-taj) | kursěrujeće |
| 3. | kursěruje | kursěrujetej | kursěruja (kursěruju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | kursěrujo, kursěrujcy, kursěrowawši |
| prezensowy particip | kursěrowacy |
| preteritowy particip | kursěrowany |
| ł-forma | kursěrował, kursěrowała, kursěrowało, dual: kursěrowałoj, plural: kursěrowali (kursěrowałe) |
| werbalny substantiw | kursěrowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | kursěrowach | kursěrowachmoj | kursěrowachmy |
| 2. | kursěrowaše | kursěrowaštej | kursěrowašće |
| 3. | kursěrowaše | kursěrowaštej | kursěrowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | kursěrujmoj | kursěrujmy |
| 2. | kursěruj | kursěrujtej (-taj) | kursěrujće |
| 3. | kursěruj, njech kursěruje | kursěrujtej (-taj) | njech kursěruja (kursěruju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
kur-sě-ro-wać
Wurjekowanje
- IPA: kuʀs'iʀɔu̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne kursěrowaše je 0x dokładźene, kursěrowa (móže tež něšto druhe być) 0x.
Přikłady:
- [1] Kaž stajnje w tajkich padach kursěrowachu blady wo přičinach ćeknjenja, za kotrymiž pak nichtó chutnje njeslědźeše. (Brězan)
- Zawěsće jo to a druge - ako psisegi, Woscenaš, dupjeńske a spowěźeńske formule - w rukopisu eksistowało a kursěrowało, ale wono njejo case do źěnsajšnego psetrało. (Rozhlad 1994)
- Dominanca tekstow ,,na tutym tradicionelnje "najwažnišim a najbohatšim polu serbskeje literatury '(Lorenc 1997: 456) wuwodźa so po měnjenju Christiany Piniekoweje (1993: z třoch faktorow: Wuska zwjazanosć lyriskeho słowa z hudźbu (teksty romantiskeho narodneho basnika Handrija Zejlerja kursěrowachu hižo jako ludowe pěsnje, hdyž njeběchu ani hišće ćišćane), formalna krótkosć jako produkciju a recepciju wolóžacy moment a rěč pěstowacy wliw na serbšćinu, kiž bě hakle w 19. (Rozhlad 1998)