wěncować
wěncować
wěncować(hornjoserbšćina)
wobdźěłać| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | wěncuju | wěncujemoj | wěncujemy |
| 2. | wěncuješ | wěncujetej (-taj) | wěncujeće |
| 3. | wěncuje | wěncujetej | wěncuja (wěncuju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | wěncujo, wěncujcy, wěncowawši |
| prezensowy particip | wěncowacy |
| preteritowy particip | wěncowany |
| ł-forma | wěncował, wěncowała, wěncowało, dual: wěncowałoj, plural: wěncowali (wěncowałe) |
| werbalny substantiw | wěncowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | wěncowach | wěncowachmoj | wěncowachmy |
| 2. | wěncowaše | wěncowaštej | wěncowašće |
| 3. | wěncowaše | wěncowaštej | wěncowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | wěncujmoj | wěncujmy |
| 2. | wěncuj | wěncujtej (-taj) | wěncujće |
| 3. | wěncuj, njech wěncuje | wěncujtej (-taj) | njech wěncuja (wěncuju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
wěn-co-wać
Wurjekowanje
- IPA: u̯ʲɪnʦou̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne wěncowaše je 2x dokładźene, wěncowa (móže tež něšto druhe być) 0x.
Synonymy:
- [1] wobwěncować
Přikłady:
- [1] Nuri dźensa so na dźěćace najmiliše sony Spominajo, kiž wěncowachu so ći z lubosću młódnej. (Katolski Posoł 1915)
- Wuznawarjo z přeměnjatymi barbami, swojeje rjanosće zjewjejo njewobmjezowanu wšelakorosć swojich pócćiwosćow błyskotachu so z dospołnej čistotu runja sněhběłym lilijam, jich čoła wěncowatymi. (Katolski Posoł 1915)
- Potom pak kroči jako wěncowany dobyćer do dalokoho kraja měra. (Katolski Posoł 1915)
- A z róžowcom wěncowanoho pozdźišo towaršojo ćěło mortwoho połoža do chłódneje zemje. (Katolski Posoł 1915)
- Da zwolmy tu chodźić a z nimaj so wodźić, da zbože naš přebytk je wěncowało, a jandźeljo z njebjes k nam towarša so. (Zejler)
- Křiž wěncowany stajće tym sławnym ryćerjam, jich česć pak powědajće tym jónišim stotytkam (Zejler)
- Róžu rjanu wěncowanu młodźenske te ramjenja k měrej njesu pod cypresu, sylzy row ji pokrjepja. (Zejler)
- Wutrobu a kwas žohnuj pola nas, z česću wěncowana ty! (Zejler)
- Mi čestne wěncy, palmy dajće, chcu wěncować tu ćerpjerku; hłós dobyća jej zaspěwajće, kaž dobyła je přez wěru. (Zejler)
- So wěncuj wjeseła dźens šula Łazowska, wzmi chorhoje! (Zejler)
- Tuž budź rjenje wěncowany* waju puć do mandźelstwa, njech je přeco runy, rjany, rjany serbski do kónca; hałožka róžowa wěncuj waju lubosća! (Zejler)
- Kwasny přispěw "Swjedźeń žohnujemy rjany, kiž waj' dźensa jednoći, wěnc a pjeršćeń 'přeměnjany swjatočnje so zyboli; hałožka róžowa wěncuj waju lubosća! (Zejler)
- Lubosć je ta hwězda złota, kiž nóc horja přeswěći, lubosć paradiza wrota swěrnym dušam wotewri; hałožka róžowa wěncuj waju lubosća! (Zejler)
- štučce wozjewi Muka w swojim wudaću slědowacu štučku w róžkatymaj spinkomaj: 22[ swjate polubjenje boža hnada přewodźej, a daj miłe wusłyšenje, štož hdy prosyć budźetej; hałožka róžowa wěncuj waju lubosća! (Zejler)
- Mjez nimi běštaj lětsa 2 wěncowanaj, kotrajž hižo na 30 a 35 razow sobu jěchaštaj. (Katolski Posoł 1914)
- Knjez a słužownik přeještaj sebi a nadźiještaj so, zo budźe tych zbožownych lět wulka črjóda a zo budźa so da-li Bóh ze slěbornymi a złotymi łopjenami wěncować. (Katolski Posoł 1917)
- Moja luba plećerka je prawje měła - wona wšak měješe přecy prawje - hdyž je mi spěwajcy powědała: "Spěw nam młodosć krasni, zemske mroki jasni, žiwjenjo nam wěncuje, z kwětkami puć posćele. (Katolski Posoł 1917)
- Błazni zdźědźa błaznosć; mudrych wěncuje rozuumosć. (Stary zakoń 1973)
- Z njej so woni sami wěncuja za swoje dobyće přećiwo šulskej wyšnosći. (Kubašec)
- Hdźe, praj, sej nadźiju tak chrobłu zběra, zo z błyšćom nowym budźe wěncowana? (Ćišinski)
- łada Słyšće próstwu, staći ryćerjo: Štož sej přeje, budźe po woli rjekej temu, kotrohž wěncować Milena wěnc budźe dobytny. (Ćišinski)
Přełožki
wobdźěłać
|