abonować

abonować

abonować(hornjoserbšćina)

werb

wosoba	singular	dual	plural
1.	abonuju	abonujemoj	abonujemy
2.	abonuješ	abonujetej (-taj)	abonujeće
3.	abonuje	abonujetej	abonuja (abonuju)

aspekt	ip
transgresiw	abonujo, abonujcy, abonowawši
prezensowy particip	abonowacy
preteritowy particip	abonowany
ł-forma	abonował, abonowała, abonowało, dual: abonowałoj, plural: abonowali (abonowałe)
werbalny substantiw	abonowanje

preteritum
wosoba	singular	dual	plural
1.	abonowach	abonowachmoj	abonowachmy
2.	abonowaše	abonowaštej	abonowašće
3.	abonowaše	abonowaštej	abonowachu

imperatiw
wosoba	singular	dual	plural
1.	—	abonujmoj	abonujmy
2.	abonuj	abonujtej (-taj)	abonujće
3.	abonuj, njech abonuje	abonujtej (-taj)	njech abonuja (abonuju)

Ortografija

Dźělenje słowow: a-bo-no-wać

Wurjekowanje

IPA: [a'bɔnou̯ač]

Semantika

Přikłady:

[1] Tohorunja móže so na tele zapisy kaž dotal tež wosebje abonować. (Katolski Posoł 1915)

Wězo je darmotne abonowanje w:hsb:Rozhlada přez Maćicu Serbsku wotwisne wot Wašeje zwólniwosće, přinoški wotknihować dać. (Rozhlad 1993)

Wón zběraše a archiwěrowaše nowinske wozjewjenja wo Serbach kaž tež wobrazowy material wot Ludvika Kuby, Ante Trstenjaka, Hanki Krawcec a karty wo Łužicy a abonowaše po wójnje Nowu dobu a Rozhlad. (Rozhlad 1993)

Tež na Was so z tej próstwu wobroćam: Rozestajejće tu naležnosć knjezej Czudowskemu a prošće jeho w mojim mjenje, hač wón a jeho přećeljo w Moskwje njebychu chcyli 50 eksemplarow abonować. (Ćišinski)

Přełožki

jendźelski: [1] subscribe to němski: [1] abonnieren