filozofować

filozofować(hornjoserbšćina) wobdźěłać

werb wobdźěłać

wosoba singular dual plural
1. filozofuju filozofujemoj filozofujemy
2. filozofuješ filozofujetej (-taj) filozofujeće
3. filozofuje filozofujetej filozofuja (filozofuju)
aspekt ip
transgresiw filozofujo, filozofujcy, filozofowawši
prezensowy particip filozofowacy
preteritowy particip filozofowany
ł-forma filozofował, filozofowała, filozofowało,
dual: filozofowałoj, plural: filozofowali (filozofowałe)
werbalny substantiw filozofowanje


preteritum
wosoba singular dual plural
1. filozofowach filozofowachmoj filozofowachmy
2. filozofowaše filozofowaštej filozofowašće
3. filozofowaše filozofowaštej filozofowachu
imperatiw
wosoba singular dual plural
1. filozofujmoj filozofujmy
2. filozofuj filozofujtej (-taj) filozofujće
3. filozofuj, njech filozofuje filozofujtej (-taj) njech filozofuja (filozofuju)

Ortografija

Dźělenje słowow: fi-lo-zo-fo-wać

Wurjekowanje

IPA: filɔzɔfou̯aʧ

Semantika

Woznamy:

[1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.

Dalše wujasnjenja:

Imperfektiwne filozofowaše je 0x dokładźene, filozofowa (móže tež něšto druhe być) 0x.

Přikłady:

[1] Mój towarš njefilozofuje ale fotografuje. (Njechorński)
Ty sy dobry wučer, a hdyž smój mučnaj, filozofujemoj wo lubosći a wo zbožu a dojednamoj so, zo je zbožo, so ze wšěmi žiłkami lubować, a zo je lubosć, we wšěch žiłkach začuć zbozo. (Brězan)
Ty sy dobry wučer, a hdyž smój mučnaj, filozofujemoj wo lubosći a wo zbožu a dojednamoj so, zo je zbožo, so ze wšěmi žiłkami lubować, a zo je lubosć, we wšěch žiłkach začuć zbožo. (Brězan)
Je mi jenož powědała, zo je z filozofom filozofowała wo žonach. (Brězan)
Za filozofowanje změju chwile dosć, pomysli sej wón, hdyž sym so z najhłubšeho wudrapał. (Brězan)
Stawa so samo, zo filozofujemoj. (Brězan)
Samo so rozumi, zo so namakaja we wšěch worštach nic cyle a dospołnje kubłani ludźo, kotřiž hišće ženje jednomu wužitnemu filozofej, runje filozofowacemu, móhłrjec nós k nosej napřećo stali njejsu, wo Sokratesu wědźa jenož Xanthippa, wo druhich ani tole, a tohodla z čisteho sebjewobaranja twjerdźa, zo je filozof muž, kotryž so na zawjerćane a zaklučowane wašnje za wěcami praša, za kotrymiž pak so prašeć hódno njeje abo na kotrež žanu wotmołwu namakać njemóžeš a potajkim tež pytać njetrjebaš. (Brězan)
Doniž so wón njedomysli, zo wón jónu podobnje hłucheho a němeho filozofa při filozofowanju widźał, wězo na pomniku, ale tola jara podobnje. (Brězan)
Jedyn filozofuje wo kóždej noće, ale při spěwanju ničo njezačuwa. (Rozhlad 1993)
Poezija Lubiny Šěnec je poezija metafyziki konkretneho; a tohodla jej njetyje filozofowanje nad wulkimi a přewšo wšědnymi prašenjemi - přetož z toho dycha stuchłosć pozy. (Rozhlad 1999)
Dźěch do hotela a mějach dźiwne přirunowanja we hłowje, filozofowach wo cuzym a swojim, zwučowach dialektiku mjez swětom a domiznu, mjez uniwersalnym a regionalnym, powšitkownym a wosebitym, totalitu a wurězkom, dobyćom a zhubjenjom, małym a wulkim, dalokim a bliskim, mjez hinakbyćom a runjetakbyćom. (Koch)
Sedźachmy nad swojimi knihami a činjachmy, kaž njeby ničo było, wuknjechmy a bledźachmy, jědźachmy, filozofowachmy a zašmjatachmy so Karin kwoli w zmužitych konwersacijach, při čimž naše bjesady z jednotliwych monologow wobstejachu. (Koch)
Móžemy potajkim po serbsku derje filozofować, druhdy samo lěpje, dokelž njejsu w serbšćinje wšelake wurazy abo zapřijeća tak wotpřimane a wšelako wułožujomne kaž na přikład w němčinje. (Rozhlad 1994)
derje, započa we sebi filozofować, nó derje, tak smój sebi wučiniłoj, kóžda njech sej swoje wjeselo pyta, kóžda drje ma kluč do bydlenja teje tamneje, ale, nó haj, to nima ničo rěkać. (Mětowa)
A wój móhłoj mjeztym dale filozofować. (Stachowa)


Přełožki wobdźěłać