knihować

knihować(hornjoserbšćina) wobdźěłać

werb wobdźěłać

wosoba singular dual plural
1. knihuju knihujemoj knihujemy
2. knihuješ knihujetej (-taj) knihujeće
3. knihuje knihujetej knihuja (knihuju)
aspekt ip
transgresiw knihujo, knihujcy, knihowawši
prezensowy particip knihowacy
preteritowy particip knihowany
ł-forma knihował, knihowała, knihowało,
dual: knihowałoj, plural: knihowali (knihowałe)
werbalny substantiw knihowanje


preteritum
wosoba singular dual plural
1. knihowach knihowachmoj knihowachmy
2. knihowaše knihowaštej knihowašće
3. knihowaše knihowaštej knihowachu
imperatiw
wosoba singular dual plural
1. knihujmoj knihujmy
2. knihuj knihujtej (-taj) knihujće
3. knihuj, njech knihuje knihujtej (-taj) njech knihuja (knihuju)

Ortografija

Dźělenje słowow: kni-ho-wać

Wurjekowanje

IPA: knihou̯aʧ

Semantika

Woznamy:

[1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.

Dalše wujasnjenja:

Imperfektiwne knihowaše je 1x dokładźene, knihowa (móže tež něšto druhe być) 0x.

Synonymy:

[1] zaknihować; zapisać

Přikłady:

[1] Zrałosć, sej žiwjenje knihować: połsta holcow lubować, połsta muži morić. (Brězan)
A dźiwny, cuzy, njezrozumliwy swět, kiž tajkim knihowarjam zrałosć wobkrući! (Brězan)
Freedy jako zawodny wudawk knihowaše. (Brězan)
Wróblewskich we Wilnje, nětko knihowanja Litawskeje akademije wědomosćow. (Rozhlad 1999)
Wón je třělał -- to so hodźi dopokazać, dwě granaće stej tu mjenje, te so prawidłownje liča a knihuja. (A. Nawka)


Přełožki wobdźěłać