pólšćina

pólšćina

pólšćina (hornjoserbšćina)

substantiw, f

kazus	singular	dual	plural
nominatiw	pólšćina	pólšćinje	pólšćiny
genitiw	pólšćiny	pólšćinow	pólšćinow
datiw	pólšćinje	pólšćinomaj	pólšćinam
akuzatiw	pólšćinu	pólšćinje	pólšćiny
instrumental	z(e) pólšćinu	z(e) pólšćinomaj	z(e) pólšćinami
lokatiw	po pólšćinje	po pólšćinomaj	po pólšćinach

Semantika

Woznamy:

[1] pólska rěč

Hyperonymy:

[1] indoeuropske rěče, słowjanske rěče, zapadosłowjanske rěče

Přełožki

čěski: [1] polština (cs) delnjoserbski: [1] pólšćina  esperanto: [1] pola lingvo (eo) hornjoserbski: [1] pólšćina (hsb) jendźelski: [1] Polish (en) łaćonski: [1] Polona lingua (la) litawski: [1] lenkų kalba (lt)

němski: [1] polnische Sprache (de) nižozemski: [1] Pools (nl) rumunski: [1] limba poloneză (ro) ruski: [1] польский язык (ru) słowakski: [1] poľština (sk) słowjenski: [1] poljski jezik (sl), poljščina (sl) ukrainski: [1] польська мова (uk)

pólšćina (delnjoserbšćina)

substantiw, f

Ortografija

Dźělenje słowow: pól-šći-na

Semantika

Woznamy:

[1] pólska rěč

Hyperonymy:

[1] zapadosłowjanska rěč

Přikłady:

[1] Z pólšćiny přełožeć je wjedrowje ćežko dla njedospołnych rymow. (Ćišinski)

Zdobom je so tak w pólšćinje wudospołnił, zo je nětko tam z tołmačom. (Katolski Posoł 1915)

Pola Serbow wujewi so wosebitosć, zo so přełožki hłownje tworjachu ze słowjanskich literaturow a to w prěnim rjedźe přełožki z čěšćiny, pólšćiny a rušćiny. (Lětopis 1995)

Wotwodźene wopřijeća:

pólšćinar, pólšćinarka

Přełožki

čěski: [1] polština (cs) delnjoserbski: [1] pólšćina  esperanto: [1] pola lingvo (eo) hornjoserbski: [1] pólšćina (hsb) jendźelski: [1] Polish (en) łaćonski: [1] Polona lingua (la) litawski: [1] lenkų kalba (lt)

němski: [1] polnische Sprache (de) rumunski: [1] limba poloneză (ro) ruski: [1] польский язык (ru) słowakski: [1] poľština (sk) słowjenski: [1] poljski jezik (sl), poljščina (sl) ukrainski: [1] польська мова (uk)