wojakować

wojakować

wojakować(hornjoserbšćina)

werb

wosoba	singular	dual	plural
1.	wojakuju	wojakujemoj	wojakujemy
2.	wojakuješ	wojakujetej (-taj)	wojakujeće
3.	wojakuje	wojakujetej	wojakuja (wojakuju)

aspekt	ip
transgresiw	wojakujo, wojakujcy, wojakowawši
prezensowy particip	wojakowacy
preteritowy particip	wojakowany
ł-forma	wojakował, wojakowała, wojakowało, dual: wojakowałoj, plural: wojakowali (wojakowałe)
werbalny substantiw	wojakowanje

preteritum
wosoba	singular	dual	plural
1.	wojakowach	wojakowachmoj	wojakowachmy
2.	wojakowaše	wojakowaštej	wojakowašće
3.	wojakowaše	wojakowaštej	wojakowachu

imperatiw
wosoba	singular	dual	plural
1.	—	wojakujmoj	wojakujmy
2.	wojakuj	wojakujtej (-taj)	wojakujće
3.	wojakuj, njech wojakuje	wojakujtej (-taj)	njech wojakuja (wojakuju)

Ortografija

Dźělenje słowow: wo-ja-ko-wać

Wurjekowanje

IPA: u̯ɔi̯akou̯aʧ

Semantika

Woznamy:

[1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.

Dalše wujasnjenja:

Imperfektiwne wojakowaše je 1x dokładźene, wojakowa (móže tež něšto druhe być) 0x.

Přikłady:

[1] Wojak pak bě hišće młody dosć, zo móhł so dočakać dołheho žiwjenja, by-li tole žiwjenje njebyło wojakowanje, wón bě wjesoły a měješe błyšćatu trompetu při sebi. (Brězan)

Feliks Hanuš, po lěće wojakowanja nětko gefreiter, dósta list, a list prińdźe z Afriki, a pósłał bě jón Stach Lamm, kiž bě něhdy w hajlsarmeji słužił a kotryž bě nětko oberwachtmeister rjećaznikow. (Brězan)

Zo pak njebychu wojakowanje cyle zabyli, je w štyritydźenskim lěhwje zwučowachu. (Rozhlad 1992)

Tutón lód móžeše jeno pomału tać, přetož Hawštynej bě kóždy z lametu wobšity wojak ipse facto 2 2 17 kadla, kiž so ćežkeho nišeho wojakowanja boji a je so tuž swojej komodnosći k woli na wyše štelki wojerskeho rěbla wudrapał, druhdy samo na škodu swojich sobutowaršow, po melodiji karieristow. (A. Nawka)

Dźiwne so jim to zdaše, a čujachu so trochu mjenjehódni hač ludźo, 112 kiž běchu wšón čas swojeho wojakowanja jeno infantrisća byli. (A. Nawka)

Bě to krótki postrow a powěsć, zo tež wón zaso wojakuje. (Kubaš)

To nas njeby myliło, přetož woprawdźe njesłušamy k tej spodźiwnej družinje ludźi, kiž njeznaju wjetšu radosć hač hewrjekajo w uniformje wojakować po měšćanskich hasach a ludźom z druhim zmyslenjom a druhej uniformu rozbiwać nop a "kosće. (Rozhlad 1995)

Kak dołho budźe tuto hraj- kanje a wojakowanje hišće trać, a hdy nas zaso do domizny do- wjezu, njewěm, dźensa a jutře zawěsće hišće nic. (Rozhlad 1994)

Potom dwě lěće za němskeho kejžora wojakowaše a přichodnej lěće běše na wučerskim seminaru w hornjołužiskim Rychbachu. (Rozhlad 2000)

Beno Kućank wo swojim wojakowanju w zymje 1944, Jurij Łušćanski předstaja serbske znamjenja \x96figury, z kotrychž kupjenjom je so wójna podpěrowała \x96 štó drje je tehdy na tule ideju přišoł? (Rozhlad 2001)

Samo połliterski módry plastowy hornc, kiž bě kóždy wojak hižo na prěnim dnju wojakowanja dóstał, bě jemu přemały. (Ben Budar)

Kak bychmy wšitcy tu na swěće chodźili bjez tutoho čertowskeho wojakowanja! (Ben Budar)

Z tutych měsacow wojakowanja smy dawno won, a posledni dźeń rano dyrbiš při wotedaću drabow tak abo znak jasnu hłowu a wšitko hromadźe měć, štož sy před pjeć stow a wosomaštyrceći dnjemi na drastach dóstał. (Ben Budar)

Chcyćiwe fašistisko-němske wulkomócnarjenje jeho z wotpohladow dalšeho studija wutorhny a do surowosćow wójnskeho wojakowanja znuzowa. (Rozhlad 1997)

Bohudźak je wojakowanje za mnje jenož někotre měsacy trało. (Rozhlad 1997)