roztorhować
roztorhować
roztorhować(hornjoserbšćina)
wobdźěłać| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | roztorhuju | roztorhujemoj | roztorhujemy |
| 2. | roztorhuješ | roztorhujetej (-taj) | roztorhujeće |
| 3. | roztorhuje | roztorhujetej | roztorhuja (roztorhuju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | roztorhujo, roztorhujcy, roztorhowawši |
| prezensowy particip | roztorhowacy |
| preteritowy particip | roztorhowany |
| ł-forma | roztorhował, roztorhowała, roztorhowało, dual: roztorhowałoj, plural: roztorhowali (roztorhowałe) |
| werbalny substantiw | roztorhowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | roztorhowach | roztorhowachmoj | roztorhowachmy |
| 2. | roztorhowaše | roztorhowaštej | roztorhowašće |
| 3. | roztorhowaše | roztorhowaštej | roztorhowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | roztorhujmoj | roztorhujmy |
| 2. | roztorhuj | roztorhujtej (-taj) | roztorhujće |
| 3. | roztorhuj, njech roztorhuje | roztorhujtej (-taj) | njech roztorhuja (roztorhuju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
roz-tor-ho-wać
Wurjekowanje
- IPA: ʀɔztɔʀhou̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne roztorhowaše je 3x dokładźene, roztorhowa (móže tež něšto druhe być) 0x.
Synonymy:
- [1] roztorhnyć; roztorhać; rozdrěć; přetorhnyć; přetorhać; přetorhować; rozdrěwać; rózno torhać; rózno drěć; zroztorhać; zroztorhować; zrozdrěwać
Přikłady:
- [1] Tež jeho ruce, pryskelojtej a mozlojtej drje, njeběštej rozpukanej a rozkwěkanej, kaž běštej to bywałoj w prjedawšich lětach, hdyž dźěło z wótrym kamjenjom tež najtwjerdšu kožu roztorhowaše. (Brězan)
- Bětka na kosyšćo zlehnjeny přihladuje: Płuh za prěnim traktorom zwobroća mjezu, tačelna bróna za płuhom roztorhuje dorny, ćežka bróna, běžaca za tačelnej, je hišće bóle drjebi, a za druhimi traktorami so wupřestrěwa derje přihotowana rola, runa a čista, jako njeby nihdy mjeza smaze dźěliła. (Brězan)
- Wězo, tež lěkar, ke kotremuž chodźu, hdyž mi katar zaso bronchije roztorhuje. (Brězan)
- Poslednjej dnjej bě so jemu zdało, jako bychu wučerjo a šulerjo kusk po kusku jeho ćěło roztorhowali ale dočiniła, dozamóhła bě to jenož jedna stara Mičcyna. (Młynkowa)
- Hněw roztorhowaše jeho nutra, kusaše kaž wjelk, lestny, chcyćiwy a njenasytny. (Młynkowa)
- Nadobo zarěča Filip do ćišiny, kotruž hdys a hdys třěle -- druhdy daloke, druhdy bliše -- roztorhowachu. (A. Nawka)
- A Knjez rjekny ke mni: Tute swoje słowa kładu ći do hubow: Hlej postajam će dźensa nad narody a kralestwa; zo 6y ty wurywał a powalał, zo by ty ničił a roztorhował, zo by ty twarił a sadźał. (Stary zakoń 1973)
- A kaž sym něhdy nad nimi stražował, zo bych wutorhował a potorhował, roztorhował a ničił a kóncował, tak budu so starosćić a kedźbować, zo bychu nětko natwarjeli a sadźeli, rěči Knjez. (Stary zakoń 1973)
- Zbytk Jakuba budźe mjez mnohimi ludami, kaž law mjez zwěrjatami lěsa, kaž lawske młodźo mjez stadłom wowcow, kiž zadobywši so poraža a roztorhuje, a nichtó njemóže pomhać. (Stary zakoń 1973)
- Šlepa zaběži, pomału ćehnje z dweju stronow horu picy 147 přez sykadło, kotrež picu do dołhostwjelcoweho sykanja roztorhuje a při tym změša. (Krawc)
- Wjesny cyłk so wot lěta 1900 přeco zaso roztorhowaše. (Rozhlad 1995)