musyć

musyć (hornjoserbšćina) wobdźěłać

werb wobdźěłać

wosoba singular dual plural
1. musym musymoj musymy
2. musyš musytej (-taj) musyće
3. musy musytej (-taj) musa


aspekt ip
transgresiw -
prezensowy particip -
preteritowy particip -
ł-forma musał, musała, musało,
dual: musałoj, plural: musali (musałe)
werbalny substantiw -


preteritum
wosoba singular dual plural
1. musych musychmoj musychmy
2. musyše musyštej musyšće
3. musyše musyštej musychu



Ortografija

Dźělenje słowow: mu-syć

Semantika

Dalše wujasnjenja:

regionalnje

Synonymy:

[1] dyrbjeć

Přikłady:

[1] To musy směšny čłowjek być, kiž we wjesnych wobstejenjach lěpje wobhonjeny njeje. (Serbski hospodar 1886)
Potom tu kusk mjeńšu měrku musyš mi tež na wóz dać; tołstu w drjewje, z wuskej dźěrku, tu sej dyrbju sobu wzać, zo so škoda přidawka někak zaso naruna. (Zejler)
Horka doběžawši pozasta zdobom nastróžany, woprawdźe wusłyša konjacy stup, a po hołku musyše to chětro [město chětra] črjódka być. (Ćišinski)
"Bóh zwarnuj!" pólcaj wotmołwi, "tola musyće zabiće hospodarić a wikować, zo takle z hromadami zasłužiće." (Ćišinski)
Ow, to musytej rjanej być. (Ćišinski)
Tu mysleše swoju krej za Jězusa přeleć; ale schorje a wustrowjenja dla musyše so wróćić so njedopjelniwši swojeje žadosće. (Katolski Posoł 1915)
A hdyž běch te zwudawał, musych z hańbu činić, jako bych chudemu něšto do kłobuka mjetał, zo bych jeničce zaspokojił miłosćiweho konja. (Nadźija 1913)


Přełožki wobdźěłać