sylzować
sylzować
sylzować(hornjoserbšćina)
wobdźěłaćwosoba | singular | dual | plural |
---|---|---|---|
1. | sylzuju | sylzujemoj | sylzujemy |
2. | sylzuješ | sylzujetej (-taj) | sylzujeće |
3. | sylzuje | sylzujetej | sylzuja (sylzuju) |
aspekt | ip |
transgresiw | sylzujo, sylzujcy, sylzowawši |
prezensowy particip | sylzowacy |
preteritowy particip | sylzowany |
ł-forma | sylzował, sylzowała, sylzowało, dual: sylzowałoj, plural: sylzowali (sylzowałe) |
werbalny substantiw | sylzowanje |
preteritum | |||
wosoba | singular | dual | plural |
---|---|---|---|
1. | sylzowach | sylzowachmoj | sylzowachmy |
2. | sylzowaše | sylzowaštej | sylzowašće |
3. | sylzowaše | sylzowaštej | sylzowachu |
imperatiw | |||
wosoba | singular | dual | plural |
---|---|---|---|
1. | — | sylzujmoj | sylzujmy |
2. | sylzuj | sylzujtej (-taj) | sylzujće |
3. | sylzuj, njech sylzuje | sylzujtej (-taj) | njech sylzuja (sylzuju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
sylzo-wać
Wurjekowanje
- IPA: sɪlzou̯aʧ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne sylzowaše je 1x dokładźene, sylzowa (móže tež něšto druhe być) 0x.
Přikłady:
- [1] Njewěriwje hlada tež žónska do a přez škleńcu, wutrajnje, zo ji woči sylzujetej. (Katolski Posoł 1915)
- Mjezwočo wuměnkarja, něhdy wótre, suche, nětkole pak njejasne a nalěznjene, začerwjeni so, a woči, kotrež hišće před někotrymi lětami najhórši konjacy handl derje a bjez miknjenja přestaštej, sylzowaštej a mikotaštej zaćekłej a zahorjenej. (Brězan)
- Wón so bórze zhraba, jeho mjezwočo a jeho ruce pak wostachu hišće cyły ćas blěde kaž z pergamenta, woči jemu sylzowachu, a hdyž chcyše sej kij do ruki wzać, přimny nimo. (Brězan)
- A bohužel je so přez cyły wječor tež tak mócnje tobakowemu přibohej woprowało, zo mějach přez módrošěry dym a dla pospochi sylzowateju wočow ćeže, kóždu drobnostku spóznać. (Rozhlad 1998)
- Njebjesa wisaja połne mróčelow a sylzuja hižo chcyłu nóc a chcyłe dopołdnja, ale mój smój wjesołej a strowimoj Was z radosće połnich wutrobach. (Brankačk)
- A hdyž bě staruška jim wupowědała, čohodla a za koho bě róžičku wotšćipnyła, někotromu z nich - woči sylzowachu. (Katolski Posoł 1917)
- A dóńdze-li čas synowych žnjow, tróštnje rěči čłowjek: >>Łučka -- njesylzuj, swój wěnc nam dyrbiš dać. (Zejler)
- Pokorjenje, poniženje, sylzowanje, styskanje rěka puć, kiž horje dźe, potom přińdźe powyšenje, zbóžne swětło po tej ćmi, paradiz po pusćini. (Zejler)
- Pokorjenje, poniženje, sylzowanje, styskanje rěka puć, kiž horje dźe, potom přińdźe powyšenje, zbóžne swětło po tej ćmi, paradiz po pusćini. (Zejler)
- C Hó R Ow hlajće, kT wón sylzuje! (Zejler)
- Wóčko zabłyskuje w sylzowanju. (Ćišinski)
- Mi stysk přez wutrobu dźiwi drěje hórke zdychi sylzowane. (Ćišinski)
- Njemóžu ći hišće ničo wěste prajić, wotmołwi sobuželnje sylzujo Hańža, mału chwilku prjedy běše chětry hołkot na dworje, snadź zo traš su jeho přiwjedli. (Ćišinski)
- Ja pak, zastróženy na powěsći, mysł sej w hrudźi rodźach zrudnišu; žela njemóžach juž w duši znjesći, słowa te so ze rta wurychu: >>Běda na mnje, běda mi, zo z klina twojoh narodźich so bjezbóžny, hdźež mi česć a chwalba maćerina row ma ryć sej styskna ćmowity; hdźež mi morja hrubje serbske słowa, zynkam cuzym radšo słuchajo; hdźež so nad maćerju słónco chowa, za zrudneju sylzy sylzujo. (Ćišinski)
- Želnje hlada na žnjencarki, zastyska so wutrobje; hlada, hlada na spěwarki, sylzu wóčko sylzuje. (Ćišinski)
- Mały pachoł so doprědka suny; pod wóčkom so jemu zaćeklizna módrješe, a wóčko sylnje sylzowaše. (Kubašec)
- Zdawaše so, zo jemu woči na wokomik sylzowaštej a jeho hubje něšto šeptaštej. (Wićaz)
- Wón dyrbi so spěšnje wobroćić, zo by Hilža njewidźała, kak jomu woči sylzujetej. (Katolski Posoł 1913)
- Druhdy zdaše so, jako bychu žałosćiłe, zo jomu wutroba pukotaše a woči sylzowaštej. (Katolski Posoł 1912)
- Blazn ničo njeda a k tomu hišće rani, 'dar zawistneho člowjeka da wočam sylzować. (Stary zakoń 1973)
- Pe Moje wóčko sylzuje bjez přestaća, njemóže přestać, hač Knjez sam z njebjes pohladnje a budźe widźeć. (Stary zakoń 1973)