wudóńć

wudóńć

wudóńć (hornjoserbšćina)

werb

wosoba	singular	dual	plural
1.	wudóńdu	wudóńdźemoj	wudóńdźemy
2.	wudóńdźeš	wudóńdźetej (-taj)	wudóńdźeće
3.	wudóńdźe	wudóńdźetej (-taj)	wudóńdu (wudóńdźeja)

aspekt	p
transgresiw	wudóńducy, wudóšedši, (wudóšowši)
prezensowy particip	wudóńducy
preteritowy particip	wudóńdźeny
ł-forma	wudóšoł, wudóšła, wudóšło, dual: wudóšłoj (-łaj, -łej), plural: wudóšli (wudóšłe)
werbalny substantiw	-

preteritum
wosoba	singular	dual	plural
1.	wudóńdźech	wudóńdźechmoj	wudóńdźechmy
2.	wudóńdźe	wudóńdźeštej	wudóńdźešće
3.	wudóńdźe	wudóńdźeštej	wudóńdźechu

imperatiw
wosoba	singular	dual	plural
1.	---	wudóńdźmoj	wudóńdźmy
2.	wudóńdź	wudóńdźtej	wudóńdźće
3.	wudóńdź, njech wudóńdźe	wudóńdźtej	njech wudóńdu (wudóńdźeja)

Ortografija

Dźělenje słowow: wudóńć

Semantika

Woznamy:

[1] so (z prócu abo po dołhim času) k někajkemu cilej dóstać

Dalše wujasnjenja:

jenož pola Sykory

Synonymy:

[1] přińć; dóstać so

Antonymy:

[1] woteńć

Hyperonymy:

[1] hić

Přikłady:

[1] Zhubjeny syn je so domoj dowróćił, chce pak nětkle wot was domoj wudóńć do swojeho praweho wótcneho doma! (Sykora)

Dotal běch sebi na swojich njebohich spochi myslił jako na tajkich, kiž su ze swojeje wulkeje ćěsnosće wuwušli, ale nětkle bě mi, kaž był jich wohladał jako zbóžnych, běłu drastu zwoblěkanych, z palmami w rukomaj, a nětkle sebi wšón z wutrobu požadach, zo móhł sobu z mojim Valentinom k nim wudóńć a pola nich zawostać. (Sykora)

Třeći dźeń wječor wupytnych, zo změje tu mój Valentin nětkle bórze swoju poslednju chwilku, duž jeho našemu lubemu, swěrnemu Bohu wuporučich, jeho prošo, zo chcył, hdyž bě mojeho syna zaso na tón puć dowjedł, kiž do praweho žiwjenja wjedźe, jemu tež dale miły zawostać a dać zbóžnemu z tuteho swěta wudóńć. (Sykora)

O mój luby knježe a Božo, hdy budźe tu za mnje ta chwilka, w kotrejž mi ty přińdźeš kazać: ,,Pój!,`` a w kotrejž budu směć ja wopušćeny a lutki sam zawostajeny za nimi k tebi zadóńć a wudóńć? (Sykora)

Přełožki

němski: [1] gelangen