zahrabować

wosoba singular dual plural
1. zahrabuju zahrabujemoj zahrabujemy
2. zahrabuješ zahrabujetej (-taj) zahrabujeće
3. zahrabuje zahrabujetej zahrabuja (zahrabuju)
aspekt ip
transgresiw zahrabujo, zahrabujcy, zahrabowawši
prezensowy particip zahrabowacy
preteritowy particip zahrabowany
ł-forma zahrabował, zahrabowała, zahrabowało,
dual: zahrabowałoj, plural: zahrabowali (zahrabowałe)
werbalny substantiw zahrabowanje


preteritum
wosoba singular dual plural
1. zahrabowach zahrabowachmoj zahrabowachmy
2. zahrabowaše zahrabowaštej zahrabowašće
3. zahrabowaše zahrabowaštej zahrabowachu
imperatiw
wosoba singular dual plural
1. zahrabujmoj zahrabujmy
2. zahrabuj zahrabujtej (-taj) zahrabujće
3. zahrabuj, njech zahrabuje zahrabujtej (-taj) njech zahrabuja (zahrabuju)

Ortografija

Dźělenje słowow: za-hra-bo-wać

Wurjekowanje

IPA: zahʀabou̯aʧ

Semantika

Woznamy:

[1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.

Dalše wujasnjenja:

Imperfektiwne zahrabowaše je 4x dokładźene, zahrabowa (móže tež něšto druhe być) 0x.

Synonymy:

[1] nutř hrabać; zahrabać

Přikłady:

[1] Zběrać smě so, hdźež je dowolene, hakle po zahrabowanju. (Katolski Posoł 1915)
A z někajkeho prastareho walčka słomy hladaše čwak železa, a Jakub rjekny, zo jedna so wo stare zahrabowace hrabje na kolesach, hačrunjež měješe Jakub wo ratarskim graće telko zdaća kaž kozoł wo skateboardach. (Koch)
Jakub nutřka wostał a wobhladowaše sej staru zahrabowacu mašinu na kolesach. (Koch)
Jakub zahrabowace hrabje na kolesach ze słomy wućahnył. (Koch)
Filip přikaza zahrabowace hrabje na kolesach bliže storčić. (Koch)
Hdyž so prěnje dźiwanje nad pozběhnjenym wěkom zminyło, połožichu hišće raz wšě swoje mocy do kolesa zahrabowacych hrabi, zo so wěko nastaji a stejo wosta kaž wojak, kiž před nimi salutěruje. (Koch)
Na koleso zahrabowacych hrabi nawiwaše so powjaz, z čimž so wšě Newtonowe mechaniske zakonje naraz wužiwachu. (Koch)
Hajno powědaše jim wo zahrabowanju słomy, kiž je ležo wostała. (Koch)
Jako konjej z kuchnju na bóle wujězdźenym puću spěšnišo zahrabować počeštej, wosta Hawštyn z kóždej kročelu dale wróćo. (A. Nawka)
Po prěnim kilometrje sta pak so maler, konjej nadobo zahrabowaštej. (A. Nawka)
Dźeń wote dnja stejach na polu, zahrabowach, torhach, wjazach, překopowach, přeco w myslach na Borboru, a wjeselach so na sobotu. (Krawža)
Jenož tu dobrotu wužiwachu, zo móžachu sebi dźěłać dać kryty wóz a štyri brune do njoho; a brunaki dokonjachu, wjacy toho dobroho dóstawši, skerje z wowsom zahrabować. (Katolski Posoł 1917)
Jeho błyskotate konje zahrabowachu, hač škrě wotlětowachu, ale nadobo dyrbjachu tola zastać, dokelž puć ze štomami zamjetany. (Ludowe bajki 1955)
Žrěbc Peer so nastał, jemu zyma a hłódny wón -- wón zahrabowaše w kolebawym, dalokim galopje, zwoli najkrótši dompuć prěki přez polder, přeskakowaše hrjebje a schili hłuboko swoje masotne nopisko, hdyž trubjo z durjemi do konjenca chelpaše. (Brězan)
Čeledź jědźeše posyčenu pšencu wjazać a popować a pšeńčnišćo zahrabować. (Kubašec)
Wutroba so žadosćiwa pyri -- črjóda leći, hraba za kolesom, kaž kóń zahrabuje na wšě štyri, woła, prosy, kleje, pada z wrjesom. (Ćišinski)
Skoku, lokomotiwa hižo zahrabuje. (Ćišinski)
Prjedy tamnej črjódki jěchaše pódla stareho starca rjany młodźenc, kotremuž kóń, byrnje by tež na wšě štyri zahrabował, tola hišće přejara pomału běžeše. (Ćišinski)
Hlej, kak konje ćěrja, kak dawaja kamjenje škrě, zahrabuja ze wšěmi štyrjomi a dótkaja so lědma zemje. (Ćišinski)
Nam bohu sapa lubosć dušina, hdyž k njebju zahrabuja naše přeća: Bóh škitaj Was, zo lět šće pjećina Was witała by prěnja -- druha -- třeća (Ćišinski)
Wotwjazujo na dźiw z njeměrnym porstom i 50 brěmješko z třepotatej jimaj hrudźe, łušćeše słowa: >>Na žnjach na syčenju je pospochi waša mi Hańža wotběrała, zahrabowała pola nas skoro tydźeń, po swjatoku hakle do trawy jězdźo kruwičce, dušna. (Ćišinski)


Přełožki

wobdźěłać