Hana
Hana
Hana (hornjoserbšćina)
wobdźěłaćkazus | singular | dual | plural |
---|---|---|---|
nominatiw | Hana | Hanje | Hany |
genitiw | Hany | Hanow | Hanow |
datiw | Hanje | Hanomaj | Hanam |
akuzatiw | Hanu | Hanje | Hany |
instrumental | z(e) Hanu | z(e) Hanomaj | z(e) Hanami |
lokatiw | po Hanje | po Hanomaj | po Hanach |
Ortografija
Dźělenje słowow:
Wurjekowanje
- MFA: ['hana], datiw: ['hanʲɛ]
- Słuchowe přikłady:
Semantika
Woznamy:
Dalše wujasnjenja:
- [1]
Skrótšenki:
- [1] H.
Pochad:
- [1] a) wot hebrejskeho předmjena חַנָּה (Chana [chana]), wotwodźi so wot חֵן (chen = hnada), miłosć; b) skrótšena forma němskeho předmjena Johanne, žónska forma wot hebrejskeho předmjena יוחנן (Jochanan = Jan). Wotwodźene wot Hana su Ana a přisłušne formy.
Warijanty:
Muske formy:
Hyperonymy:
Hyponymy:
- [1]
Kolokacije:
- [1]
Přikłady:
- [1] Nětko, hdyž mi w čěpcu chodźi moja zwěrowana, lědom wjace wo mnje rodźi, z Hančički bu Hana, z Hany hórke Hanisko, wjerjebinow podomstwo. (Handrij Zejler) [2]
- [1] „Luba Hana”, prosy mać, „Kajki dobry kónc to ma wzać?” (Jakub Nowak-Kaščanski) [3]
- [1] Hana so njeboješe. (Marja Młynkowa) [4]
- [1] Feliks bě pola małeje zasonjeneje Hany nadarjenosć wuslědźił, kotraž jemu dospołnje falowaše. (Jurij Brězan) [5]
- [1] Tola kaž bu Hańžka bohaće mytowana, tak njeda za Hanu khostanje čakać. (Jakub Nowak-Kaščanski) [3]
Rěčne wobroty:
- [1]
Wotwodźene wopřijeća:
- [1] Hanaliza, Hanamarija, Hanamarja, Hanelisa, Hanelora, Haneróža; Hana-Katarina, Hana-Katrin, Hana-Marija, Hana-Ruta, Hana-Tereza, Hana-Triksi
Znate nošerki mjena:
- [1]
Přełožki
wobdźěłaćZapadosłowjanske předmjena
wobdźěłaćWšitke
wobdźěłaćReferency a dalše informacije
- [1] Čěska wikipedija: Anna, Hana
- [1] Němska wikipedija: Hanna, Anna
- [1] Pólska wikipedija: Anna
- [1] Słowjenska wikipedija: Ana, Hana
Nóžki
wobdźěłać- ↑ Walter Wenzel, Studien zu sorbischen Personennamen, 1987, zwjazk 1, strona 100
- ↑ Handrij Zejler: Zhromadźene spisy. Zwajzk 4. 1860. Citowane po uni-leipzig.de: Wortschatz.de
- ↑ 3,0 3,1 Jakub Nowak-Kaščanski: Čěski nan a serbski syn. Powědančko ze stareho časa, 1914. Citowane po uni-leipzig.de: Wortschatz.de
- ↑ Marja Młynkowa: Zhromadźene spisy. Zwjazk 1. Dny w dalinje, 1965. Citowane po uni-leipzig.de: Wortschatz.de
- ↑ Jurij Brězan: Feliks Hanuš. Dźěl 3. Budyśin: Domowina, 1975. Citowane po uni-leipzig.de: Wortschatz.de