spjećować so
spjećować so
spjećować so (hornjoserbšćina) wobdźěłać
werb wobdźěłać
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | spjećuju | spjećujemoj | spjećujemy |
| 2. | spjećuješ | spjećujetej (-taj) | spjećujeće |
| 3. | spjećuje | spjećujetej | spjećuja (spjećuju) |
| aspekt | ip |
| transgresiw | spjećujo, spjećujcy, spjećowawši |
| prezensowy particip | spjećowacy |
| preteritowy particip | spjećowany |
| ł-forma | spjećował, spjećowała, spjećowało, dual: spjećowałoj, plural: spjećowali (spjećowałe) |
| werbalny substantiw | spjećowanje |
| preteritum | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | spjećowach | spjećowachmoj | spjećowachmy |
| 2. | spjećowaše | spjećowaštej | spjećowašće |
| 3. | spjećowaše | spjećowaštej | spjećowachu |
| imperatiw | |||
| wosoba | singular | dual | plural |
|---|---|---|---|
| 1. | — | spjećujmoj | spjećujmy |
| 2. | spjećuj | spjećujtej (-taj) | spjećujće |
| 3. | spjećuj, njech spjećuje | spjećujtej (-taj) | njech spjećuja (spjećuju) |
Ortografija
Dźělenje słowow:
spje-ćo-wać so
Wurjekowanje
- IPA: spʲečou̯ač sɔ
Semantika
Woznamy:
- [1] 'Kedźbu! Tute hesło je zarodk. Wone bu awtomatisce z tekstoweho korpusa generowane a njebu hišće kontrolowane. Tež ortografija móže być zestarjena.
Dalše wujasnjenja:
- Imperfektiwne spjećowaše je 39x dokładźene, spjećowa (móže tež něšto druhe być) 0x.
Synonymy:
- [1] spřećiwić so; spřećiwjeć so; stajić so; stajeć so; spjećić so; spěrać so; wobarać so; přećiwić so; poskać; wzdać so; spjelnić; prěki so stupić; naprěki so stupić; prěkować; ćeže činić; wušparanja činić; prěki dźěłać; štryki dźěłać; napřećo stupić; zapěrać so; jěžić so; wotpokazać; wotpokazować
Přikłady:
- [1] Wona chcyše so sprawnosći, kotruž so ji zdaše, zo sebi naprosyć njemóže, spjećować. (Katolski Posoł 1915)
- W Como, Bologni, Florencu a druhdźe su so reservistojo spjećowali. (Katolski Posoł 1915)
- Podobne podawki stawachu so w druhich italskich městach, tola wšě spjećowanjo rozomnoho ludu ničo njepomhaše. (Katolski Posoł 1915)
- Bóh je prawda, wěrnosć; štóž so tuž njeklaka, spjećuje so prawdźe, wěrnosći a nječesći ju. (Katolski Posoł 1915)
- Z hłubokej dźakownosću spomina dźensa a přecy wótčina na swojich wojowarjow, na tamnych, kotřiž smjerće so njebojo njepřećelej so spjećuja, na tamnych, kotřiž chori abo ranjeni so wróćeja, na tamnych předewšěm, kotřiž w cuzej zemi abo na dnje morja wotpočuja wot bědźenja. (Katolski Posoł 1915)
- Tamne wobydlerstwo so přečiwo tomu spjećowaše a wojowaše wo njewotwisnosć swojeho kraja wotDanskeje. (Zejler)
- Wjace wot našich Serbow pod jeho knjejstwom njeje napisane, ale ze wšeho je zjawne, zo su tehdom Serbjo w našej Łužicy tak zdušeni byli, zo so njejsu křesćijanstwu tak jara kaž prjedy spjećować móhli, čehož dla je móhło so dale přesćěrać. (Zejler)
- W jeho času a bórze po nim běše we Łužicach tón pólski njeměr, hdźež so mało Serbow wobroći, a dokelž so kejžoram spjećowachu, da zapadźechu zaso do pohanstwa. (Zejler)
- Marijne swjećo, kotrež je pobožnosće dla při sebi nosył, wokoło Kamjenca w Hornich Łužicach zawostajił, kotrěž je so, jako su Serbja so křesćijanstwu spjećowali, do jedneje lipy schowało, hač je naposledku křesćijanstwo w kraju měr a połnu swobodnosć dobyło; tuž je so wot ludźi namakać dało, kiž su je po času Róženčanskeje kapały stajili. (Zejler)
- Njeměń nichtó, zo tajke poddanstwo tak łahodne a lochke bě; ně, čłójske prawdosće začuće so spjećuje, žołdź so přeliwa, hdyž na tamne něhdyšich knjejstwow podćišćerstwo a te wšo póžěrace zemjanske prawizna spomniš. (Zejler)
- W Tydźenskej Nowinje pisaše wón wo plahowanju a hladanju skotu, wo plahowanju sadu, wo wužiwanju ratarskich gratow a wo najwšelakorišich etisko-moraliskich prašenjach, kiž nastachu z nowymi towaršnostnymi poměrami, hdyž >>čłowske prawdosće začuće so spjećuje, žołč so přeliwa, hdyž na tamne něhdušich knjejstwow podćišćerstwo a te wšo póžěrace zemjanske prawizna spomniš (Zejler)
- Z mocu je so jemu spjećować dyrbjał. (Krawža)
- Jich prócy a napinanju spjećowaše so hubjeny puć, nahła hora, přećežke wjezło. (Dobrucky)
- Tuž wón na mnje tole dźěło połožiJa so spjećowach z cyłej swojej zrěčniwosću, to pak mi ničo njepomhaše, Imiš wosta při tym, zo to ja tež dokonjam. (Dobrucky)
- Spóznać a wuznać dyrbi křesćan Boha jako swojoho Knjeza, zjawnje a cyle, runje nawopak k wonym błudnym a zaslepjenym, kotřiž w njewěrje a njeposłušnosći Knjezej njebja a zemje chroble a zacpěwajo mjez woči hladaja, hdyž nimo nich kroči, a z wusměwacym spjećowanjom, rucy w kapsy, z wodźetej hłowu, stoja a so jomu do swjatoho mjezwoča směja. (Katolski Posoł 1913)
- Wšě tute wěcy budźa wulki njepokoj, što so stanje w Sołunje, w Konstantinoplu, w Małej Asiji, hdyž budźe so dźiwja wojerska drapa a fanatiske mohamedanske wobydlerstwo, njemdre a krjewjelačne, słabej mocy rozpadacoho knježerstwa spjećować, a hdyž wone započnje swoju lačnosć za wjećenjom na hidźenych "kaurach" (křesćanach) pokojić. (Katolski Posoł 1913)
- Woni so spjećuja přećiwo woli, kiž je mócniša, dyžli woni su, kiž pak tola z prawdu a sprawnosću sebi žada posłušnosć a podćisnjenjo. (Katolski Posoł 1913)
- Hdyž joho wolu njewukonjamy, ale přećiwo njej jednamy, potom přećiwo njomu so spjećujemy, potom joho po swojich skutkach jako swojoho Knjeza, jako swojoho krala njepřipóznawamy; joho woli so spječować, to rěka, kralowsku krónu jomu rubić. (Katolski Posoł 1913)
- Wutroba so spjećuje temu. (Ćišinski)
- Miliduch a Wjelesław spóznajetaj w historisce rozsudnym wokomiku nuznosć politiskeho a wojerskeho zjednoćenja, mjeztym so so Brónmil tutej progresiwnej ideji spjećuje. (Ćišinski)
- Serbja, nam je dał serbsku rěč, duž njespjećujmy so jeho wěčnej mudrosći, ale chwalmy jeho wulkotnosć ze serbskim słowom (Ćišinski)