Christina
Christina
Christina (hornjoserbšćina)
wobdźěłaćkazus | singular | dual | plural |
---|---|---|---|
nominatiw | Christina | Christinje | Christiny |
genitiw | Christiny | Christinow | Christinow |
datiw | Christinje | Christinomaj | Christinam |
akuzatiw | Christinu | Christinje | Christiny |
instrumental | z(e) Christinu | z(e) Christinomaj | z(e) Christinami |
lokatiw | po Christinje | po Christinomaj | po Christinach |
Ortografija
wobdźěłaćWurjekowanje
wobdźěłać- [1] MFA: ['kʲʰʀʲistina], datiw ['kʲʰʀʲistinʲɛ]
- Słuchowe přikłady:
Semantika
wobdźěłaćWoznamy:
Dalše wujasnjenja:
- [1]
Skrótšenki:
- [1] Ch.
Pochad:
- [1] wot pózdnjołaćonskeho mjena Christina , skrótšeneje formy mjena Christiana, wotwodźene wot łaćonskeho adjektiwa Christiana (= křesćanska, křesćanka) [→en]
Warijanty:
Muske formy:
Hyperonymy:
Hyponymy:
- [1]
Kolokacije:
- [1]
Přikłady:
- [1] Tohorunja jeje mać, Christina Wokowa, prócuje so wo nawuknjenje serbšćiny. (Serbske Nowiny, 12. žnjenca 1999) [1]
- [1] „Je to jeho prěnja personelna wustajeńca w Choćebuzkim Serbskim muzeju“, tak Christina Klimowa, sobudźěłaćerka muzeja, kotraž bě zamołwita za prezentaciju mólbow molerja Jana Buka. (Serbske Nowiny, 1. požnjenca 1999) [2]
- [1] Feliksej nihdy njeby připadło, zo móhłoj naiwna wutroba domjaceje słužowneje Lizy a Courths-Mahlerska mysl jeje knjenje Christiny tute hrónčka wuslědźić, je za Feliksowy duchowny produkt měć a sej tajki zwisk wumyslić. (Jurij Brězan) [3]
- [1] Pod režiju wědomostneje sobudźělaćerki muzeja Christiny Klimoweje a z fachowej podpěru wumělstwoweho wědomostnika dr. Alfreda Krawca z Berlina bu ana kedźbyhódna ekspozicija. (Rozhlad, 1997) [4]
- [1] Za tekstny dźěl „Křinje ’97“ pochwalmy Christinu Boguszowu a Jurja Jana Šołtu. (Rozhlad, 1997) [4]
Rěčne wobroty:
- [1]
Wotwodźene wopřijeća:
- [1]
Znate nošerki mjena:
- [1]
Přełožki
wobdźěłaćZapadosłowjanske předmjena
wobdźěłaćWšitke
wobdźěłaćReferency a dalše informacije
wobdźěłaćNoty
wobdźěłać- ↑ Serbske Nowiny, 12. awgusta 1999. Citowane po uni-leipzig.de: Wortschatz.de
- ↑ Serbske Nowiny, 1. septembra 1999. Citowane po uni-leipzig.de: Wortschatz.de
- ↑ Jurij Brězan: Feliks Hanuš. Dźěl 2. Budyśin: Domowina, 1968. Citowane po uni-leipzig.de: Wortschatz.de
- 1 2 Rozhlad, Serbski kulturny časopis, 1997. Citowane po uni-leipzig.de: Wortschatz.de